Boyutlar Ötesi Aşk #6

Rüya hiç uyumadan öyküsünü yazmıştı tüm gece. Saate baktığında Evrim’in gelmesine birkaç saat kaldığını fark etti. Sabırsızlanıyordu hikâyesini Evrim’e okutmak için. Henüz bitmemişti tabi ki. Cevaplanacak bir sürü soru vardı ama cevaplar için Evrim’e ihtiyacı vardı Rüya’nın. Sonuçta fikir ondan çıkmıştı. Evrim gelene dek hikâyesini bir kez daha gözden geçirip bazı notlar aldı. Kafasında birkaç değişik son yazmıştı hikâyeye ama hiç biri istediği kadar vurucu olmamıştı. Bu konuda Evrim’e güveniyordu, kesin ilginç bir son bulmasına yarayacak bir şeyler söylerdi Evrim.

…

Sarge aktarım istasyonun çıkarken birinin onu fark edip fark etmemesine hiç aldırmadı. Artık bunun pek de önemi kalmamıştı. Doğruca kendi analiz kabinine girip son verileri gözden geçirdi. Görünüşe bakılırsa Rüya kalan iki Evrim’in değişim zamanını henüz bulamamıştı. Sarge bir an sıradaki adımını düşündü. Şimdi tüm ipler Evrim’in elindeydi. Evrim’in söylediklerini düşündükçe onun haksız olmadığını fark ediyor ve bu durum canını giderek daha çok sıkıyordu. Sonunda her şeyi akışına bırakmaya karar verdi. Olan olmuştu, şu saatten sonra ne yapılırsa yapılsın işler sarpa saracak gibi görünüyordu. Yaklaşan büyük fırtınanın öncesinde Evrim’in küçük de olsa bir şansı varsa onu kullanmasına izin verecekti Sarge.

 

…

 

Evrim eve ulaştığında Rüya’yı yorgun ama heyecanla onu beklerken buldu. İşten döndüğünde kıyafetlerini çıkarıp duş almadan hiçbir şey yapmazdı. Rüya, bu kez Evrim’i banyo kapısında bekledi. Sürekli konuşuyor, Evrim’e hikâyeye bulduğu farklı sonları anlatıp duruyordu. Evrim çoğunu duymuyordu ama Rüya bir kez başladı mı onu susturmanın mümkün olmadığını bildiği için sesini çıkarmıyordu. Sonunda duştan çıktığında Rüya giyinmesine bile izin vermeden laptopu eline tutuşturdu. Evrim tüm hikâyeyi okuyana dek başında bekledi ve sürekli “Nasıl olmuş? Şurası şöyle mi olsaydı acaba?” diye soru sorup durdu. Hikâye bitince Evrim tüm ciddiyetiyle “Altı Evrim’in değişim zamanını tespit etmişsin ama kalan iki tanesi nerede?” diye sordu. Rüya anlık bir şaşkınlıktan sonra kızgınlıkla “O kadar şey yazdım, sen buna mı takıldın? Ne kadar gıcıksın ya! İnsan bir “Güzel olmuş” falan der!” diyerek sitem etti. “Canım tabi ki güzel olmuş, orası zaten malum diye söylemedim.” diyerek kendini kurtarmaya çalıştı Evrim ama geç kalmıştı. Rüya bilgisayarını aldığı gibi yatak odasına geçti.

 

“Sana soranda zaten kabahat!”

“Aşkım, çok güzel olmuş hikâyen ama ben tüm o “Evrimler”in değişim zamanlarını bulup iki tanesini bulamamana şaşırdım. Yani şimdi yarın ben gitsem yerime başka biri gelse anlamaz mısın acaba diye düşündüm bir an.”

“Anlamaz mıyım? Anlarım! Umarım yeni gelen senden daha nazik, daha ince fikirli olur!”

“Öyle mi? Daha iyisi olduktan sonra yenisi gelebilir diyorsun yani. Ne güzelmiş!”

“Ben evrenden asla seni değiştirmesini talep etmedim ama demek ki yukardakilerin bir bildiği varmış.”

 

Rüya’nın bu son sözleri Evrim’in içinde olmadık yerlere dokunmuş, olmayacak telleri titretmişti.

 

“VAR! VAR TABİ! BİLDİKLERİ BİR ŞEY VAR! TEK BİLDİKLERİ KENDİ KOLTUKLARINI KORUMAK! NE GELEN EVRİMLER UMURLARINDA ONLARIN NE DE GİDEN EVRİMLER! TEK UMURSADIKLARI “HASSAS KOZMİK DENGELER” BOZULMADAN KENDİ K.ÇLARINI KURTARMAK!” dedi Evrim kontrolünü bir anlığına kaybederek.