Şu an evde bir misafirimiz var. Adı Latte :)
Latte, geçen kış henüz bebekken sokağımızda görüp aşık olduğumuz bir köpek. Şu an tahminen 8 aylık civarı. Bugün kısırlaştırılacak. Kısırlaştırma sonrası 1 hafta kadar evde kalması gerekiyor. Sonrasını bilemiyorum.
Köpek sahibi olmak Evrim'in çocukluk hayali, Arya da küçüklüğünden beri evcil bir hayvan besleyelim diye yalvarıyor.
Arya küçükken yavru bir kediyi eve almayı çok istedik ama benim kedi alerjim olduğu için alerji hapı istemeye gittiğim doktor izin vermedi. Alerji hapının geçici durumlarda işe yaradığını, evde kedi beslersek uzun vadede alerjik astım olabileceğimi söyledi. İyi ki de öyle deyip bizi vazgeçirmiş. Daha sonra Hopa'ya taşındığımızda Arya alerjik astım oldu ve biz çok zor zamanlar geçirdik.
Ezelden beri "Hadi kedi olmuyor ama bari köpeği kabul et!" diye baskı yapıyorlar baba-kız. Evde köpek beslemeye karşı çıkışımın birçok sebebi var. Bakımı sorumluluk gerektiren zor bir iş. Yemesi, tuvalet, yürüyüşü, banyosu, tüyleri... Daha da büyük sorun koku mevzusu...
Evcil hayvan beslenen evlerde bir koku sorunu oluyor maalesef. Kapı açılır açılmaz içeriden sıcak, buram buram bir nem ve hayvan kokusu geliyor burnuma. Başkaları hissetmiyor belki ama benim burnum hassas. Ben çoğu parfümü de koklayamam ve parfüm olan ortamda duramam. Yani iyi ya da kötü fark etmiyor, bazı kokular bana aşırı ağır geliyor.
Yukarıda yazdığım her şeye rağmen Latte, onu gördüğüm ilk an kalbime sızdı. İlk görüşte aşk gibi bir şey :)) O günden itibaren acaba sahiplensek mi diye ciddi ciddi düşünüp durduğum ilk köpek Latte. Bu bir haftalık nekahat süresi bizim için de bir deneme süreci. Evrim ve Arya tüm sorumluluğu alırlarsa ve ben de kokuya bağışıklık kazanabilirsem belki Latte'nin kalıcı yuvası olmayı düşünebiliriz.
Bakalım 🙂
Umarım kalıcı bir yuvası olur :)
YanıtlaSilÇok güzel bakışları yürek ısıtıyor :)
Çok teşekkürler :)
SilMerhaba Blog sayfanız çok güzel, Latte’nin hikâyesini okumak çok keyifliydi. Sizin gibi hayvanlara kalbini açan iyi insanların çoğalmasını dilerim. 😊 İlk görüşte o bağı hissetmek gerçekten çok özel. Koku ve sorumluluk konusunda çok haklısınız, evcil hayvan beslemek kolay değil ama sevgiyle her şeyin üstesinden gelinebiliyor.
YanıtlaSilKeşke dünyada herkesin, hayvan sevenlerin bahçeli bir evi olsaydı Hem huzur olurdu hem sağlık, hem de uzun ömür getirirdi. Çünkü hayvanlarla yaşamak sadece evin değil, insanın kalbinin de havasını değiştiriyor. Belki de bir çevrede, yakın bir aile dostu denk gelir sahiplenir. Hatta sosyal medyadan duyuru yapılsa, belki çok güzel bir yuva da bulunabilir.
Merhaba, yorumunuz için çok teşekkürler :)
SilKeşke dediğiniz gibi bahçeli bir evimiz olsa... O zaman bir değil bir sürü cana ev sahipliği yapardık ailecek.
Yaaa çok da şeker :-) ben de miço’dan sonra gördüğüm her kediye kalbimi bırakıyorum ama bir daha böyle bir sorumluluğun altına girmeyeceğim diye söz verdim kendime. Bakalım nereye kadar başarılı olacağım :-)
YanıtlaSilGerçekten çok tatlı, çok uslu bir kız Latte, Şule Hocam :) Benim de küçükken Lucky adında bir köpeğim vardı. Ondan sonra başka bir canın sorumluluğunu almak korkutuyor beni ama bakalım...
Sil