Bir takım gönüllü işler :)

4 yıldır Hopa Kültür ve Sanatevi'nin gönüllülerinden biriyim. Her sene meydanda bir çocuk şenliği düzenliyoruz. Şenlik son 2 yıldır "Kazım Koyuncu Kültür, Sanat ve Çocuk Festivali" adıyla düzenleniyor. Bu yıl ilk kez Hopa Belediyesi ile işbirliği yaparak düzenledik. 

Gönüllülerimizin bir kısmı :) 

İki gün sürecek olan festivalde çocuklar için hikaye yazma atölyesi, solo ve koro müzik performansları, geleneksel çocuk oyunları ve kutu oyunlarının yanısıra doğa yürüyüşü ve yüz boyama gibi bir çok etkinlik var. Bugün müzik ve oyun günüydü. Funda geleneksel çocuk oyunlarından, ben kutu oyunlarından sorumluyduk.

Çocuklar müzik performansları ve kutu oyunları ile yavaştan ısınıp havaya girdiler; halat çekme, çuval yarışı ve süngerle su şişesi doldurma yarışmaları ile iyice coştular :D Oldukça hareketli ve eğlenceli bir gündü. Yarın doğa yürüyüşü ve bugün başlayan hikaye yazma atölyesinin devam etkinliği var. Doğa yürüyüşü Kazım Koyuncu'nun köyü olan Pançol'da yapılacak. Hikaye atölyesi de yine Kazım Koyuncu'nun okuduğu köy okulunun bahçesinde tamamlanacak.

Bugün epey yoruldum ve şu an belim pek iyi değil. Yarınki etkinliklerde görevli değilim ama yine de katılmayı çok istiyorum. Bakalım... 

Muhteşem Bir Gün

Bugün (saat itibari ile dün olmuş ama çaktırmayın:)) okulca pandemi yüzünden 2 yıldır ara vermek zorunda kaldığımız Geleneksel Bahar Şenliği'mizin 4.sünü gerçekleştirdik. O kadar muhteşem bir gündü ki nasıl anlatsam bilemiyorum.

Şenlik programımızda halat çekme, çuval yarışı, yoğurdun içinde fasulye bulma, un dolu bardaktan üfleyerek pinpon topu çıkarma, sandalye kapmaca gibi geleneksel çocuk oyunları vardı. Öğrenciler için 13, öğretmenler için 3 olmak üzere toplamda 16 yarışma vardı. Öğrenciler arasında yapılan yarışmalarda 5 ve 6. sınıflar kendi aralarında, 7 ve 8. sınıflar kendi aralarında yarıştı. Yarışmalar kıyasıya mücadele içinde geçti :D Okulun çevresindeki cafe ve restoranlardan kazanan öğrencilere verilmek üzere yemek fişleri almıştık ve oyunların sonunda birincilere verdik. Öğrencilerin yarışmaları bitince tüm öğretmenlerle 2 tur sandalye kapmaca ve 1 tur da halat çekme oynadık. Halat oyununa Evrim de dahil oldu ve benim tüm itirazlarıma rağmen doğal olarak onun katıldığı karşı taraf kazandı yarışmayı :))

Biz de çocuklardan geri kalmadık tabi ki :D

Çocukların tezahüratlarından şarkı duyulmuyor bile videoda :)))

Evrim'in hangi takımda olduğunu söylememe gerek yok sanırım :)) 

Yarışmalardan sonra bahçeye kurulan döner standı sayesinde kurt gibi acıkan karnımızı şahane şekilde doyurduk :D Üstüne de gönüllü öğretmen ve veliler tarafından hazırlanan çeşit çeşit magnolya tatlılarını ikram olarak dağıttık çocuklara. Karnımız doyunca sıra ruhumuza geldi tabi ki :D Müzik, dans, karaoke ve öğrencilerin gösterileri derken 9'da başladığımız şenliği 3,5 gibi bitirdik. Bir ara müzik öğretmenimiz Melike, Arya ve ben mikrofonları ele geçirip sahneyi işgal etmiş olabiliriz :))) 

Çok yorucu ama müthiş bir gündü. Her şeyi tamamen kendi imkanlarımızla hallettik. Gerekli malzemeleri kendi aramızda para toplayarak aldık, yemek fişlerini esnafları tek tek gezerek  ve şenliğimizi anlatıp çorbada tuzlarının bulunmasını rica ederek elde ettik. Döner standı için öğretmen evinin aşçısı Remzi Usta ile anlaştık;  okul aile birliği üyeleri ve okulumuzun hizmetli personeli servis esnasında Remzi ustaya destek verdiler. Müzik sistemi ile tüm gün Mehmet Zeki öğretmenimiz ilgilendi. Yarışmaların malzemelerini önceden tek tek hazırlayıp paketlemiştik. Her yarışmanın görevli öğretmeni malzemeleri alana taşıyıp gerekli hazırlıkları yaptı. Yarışmadan sonra da malzemeleri yine bir araya topladık ki önümüzdeki yıl yine kullanabilelim. İlk yıl çok acemilik yaşamış ve ders almıştık. Sonraki yıllarda işimiz çok kolay oldu ve her yıl bir öncekinden iyi oluyor şenliğimiz.

İlk yıl afiş hazırlatırken "Karadeniz Ortaokulu ... Geleneksel Bahar Şenliği" yazılsın dediğimizde "1. Geleneksel..." mi yazacağız? Komik olmaz mı?" denilmişti, biz de "Bunun 2.si olacak, 5.si olacak, 10.su olacak... Geleneksel olması için bir yerden başlamamız gerek saymaya" demiştik Funda ile. Aynen de öyle oluyor. Şimdiden önümüzdeki yıl 5.yi kutlayacağız diye planlamaya başladık :)

Okulumuzun yorgun ama mutlu öğretmenleri :)

Sayfalarca anlatsam günün coşkusunu, neşesini aktaramam gibi geliyor. 

Umarım fotoğraflar benden iyi anlatmıştır :)

Delilik mi, Cesaret mi?

Ben bir işe kalkıştım ki hangi akla hizmet hiç bilmiyorum ama çok pozitifim, her şey süper olacak gibi hissediyorum 😁

Arya çok uzun zamandır öğle araları arkadaşlarının evine gitmek istiyordu. Annelerinin haberi olsa ve çağırsalar gitsin ama hazırlıksız, habersiz gidip de kimseyi zorda bırakmasını istemiyorum. Düşündüm ve arkadaşların bize gelsin dedim. Tabi ki büyük bir sevinçle kabul etti. Sınıftan 3-5 kişiyi seçip davet etmek içime sinmeyince ben de tüm çocukları bize öğle yemeğine davet ettim. Sınıfta 24 öğrenci var ve gelmek isteyen bir kısmı yarın öğle yemeğinde bizde olacaklar 😅

Kendime inanamıyorum ama çok rahatım :) Arya'nın öğretmenini de çağırdım, "Bu cesaretiniz için sizi kutluyorum" dedi 😁 Nedense bana çok cesaret gibi gelmiyor. Delilik gibi de gelmiyor 😂 Tatlı bir telaş hâli var üstümde 🤗 

Peynirli poğaça, patatesli börek, sade ve kakaolu olmak üzere 2 farklı kek yapacağım. Bir de makarna pişireceğim ama diğerlerini sevmezlerse yedek plan olarak kenarda duracak :) 

Umarım her şey yolunda gider.

Bana şans dileyin anacım 😂 (Burayı "Olacak O Kadar"ın kapanış repliği gibi okuyunuz lütfen:)

Ağaçta Bir Kedi

Çok mutluyum!

Çünkü biz bugün ailecek bir kedinin hayatını kurtardık :) 

Sabah 10.00'da Arya'nın karate kursu vardı, 9.40 gibi evden çıktı. Eve geldiğinde ağlıyordu. Kursa giderken yolda ağaçta kalmış bir kedi görmüş, dönüşte yine görmüş aynı kediyi ağaçta. "Kedi miyav miyav ağlıyor, gel pisi pisi, kucağıma atla dedim ama korkmuş inemiyor. N'olur anne kurtaralım kediyi." diye ağlayınca Arya, giyinip çıktım. Ağaç, orman şefliğinin bahçesinde, Arya tabelayı okumuş bana söylemek için. Gittim, gerçekten kedi kalmış ağaçta. Aradım itfaiyeyi, önce açılmadı telefon, 112'yi aradım, itfaiyeye bağlayamadı. Yangın olsa yancaz haber verene dek. Neyse 110 üzerinden ulaştım. "Biz indirmiyoruz genelde, kediler korkup çıkıyor ağaca sonra iniyorlar. Kedi ağaçta kalmaz zaten." dediler. Peki dedim 2 saat sonra hâlâ burdaysa yine arayacağım. 

2 saat sonra gittiğimde kedi hâlâ aynı yerdeydi. O sırada orman şefliğinde çalışan biri çıktı binadan, durumu anlattım. Dün akşamüstüden beri orda, ben dün iş çıkışı sesini duymuştum ama iner diye düşündüm." dedi. İtfaiyeyi aradı, ulaşamadı. Belediyeyi aradı, zabıtalar ilgileniriz dedi ama ben pek inanmadım.

Eve gelip Evrim'de tekrar itfaiyeyi aramasını ve ikna etmesini istedim. Tamam indireceğiz hemen demişler. Yine emin olamadım 1 saat daha geçti, yine gittim veeeee mutlu son! 

Gerçekten gelip indirmişler ve kedi bıraktığım mamaları da yemiş. Tam ağacın karşısındaki market çalışanı beni ağaca bakarken görünce, "Kediye bakıyorsanız, itfaiye gelip indirdi ağaçtan" dedi ve yüreğime su serpti :) 

Candan Erçetin - Kedi 

Gelin bugün kendimizi bir kenara bırakalım; bir çocuğa, bir aileye umut olalım

Bugün kendimizi bırakalım bir yana. Nasılsa bir yere kaçmıyor, kaçamıyoruz. Bugün kendimizden başka birini düşünelim; bir çocuğa, bir aileye umut olalım. Gökalp'la tanışalım.

Gökalp SMA hastası ve Zolgensma tedavisi için hepimize ihtiyacı var. Tedavi için gereken miktar çok ama biz de çokuz, çok olmalıyız. Damla olup damlamalı, çoğalıp göl hatta okyanus olmalıyız. Daha önce oldu. Nil için yürütülen kampanyada gereken miktar toplandı. Detaylar için şu linke  tıklayabilirsiniz. Gökalp için https://www.gofundme.com/f/gokalp039a-adim-olun adresinden bağış yapabilirsiniz. Bir kez bağış yapınca düzenli olarak bilgi maili geliyor genelde kampanyayı başlatan kişiden. Gökalp tedaviye adım adım yaklaştıkça umudumuz tazelenecek, hem Gökalp hem de tüm insanlık adına. 

Gökalp'in ailesine ait olan Instagram hesabına göz atıp detayları öğrenebilirsiniz. Hadi bugün çok olalım, umut olalım, ne kadar çok iyi insan olduğunu görüp geleceğe umutla bakalım!