Lola'dan Mektup (1. Mektup)

Ey Sevgili!

Seviyorum seni!

Biliyorsun.

Ama bir "ben" var benden içeri. Huzursuz, doyumsuz, nankör, kötü... Gözünü dikmiş ufka, bakıyor özlemle. Kulağında bir şarkı; şarkıdaki yangına takılmış, gözü görmüyor başka bir şeyi.  Kundaklayacak neredeyse tüm şehri! Zor tutuyorum ellerini!

Bu ateş yakacak seni. Biliyorum. Ben çoktan yandım, kül oluyorum ama sana hiç zarar gelsin istemiyorum. İki gözümün nuru, başımın tacı, hayatın en büyük kıyağı, ömürlük yoldaşımsın. Ama ben raydan çıkıyorum sevgili. Bu trenden inmek için son fırsatın olabilir. Bil diye söylüyorum sevgili.

Şimdilik yana yakıla tutuyorum içimdeki "ben"i. Ama bu ateş sönmez de kül ederse benliğimi, korkarım serbest kalıp yakacak herkesi. Kaç kurtar desem kendini, bilirim yanmak uğruna sıkı sıkı tutarsın elimi. Kaç kurtar desem kendini, diyeceğin tek şey "Dur sevdiğim, yakma kendini!"

Şimdi kaç kurtar diyorum kendini ama bilirim dinlemez ki kalbin beni.

Ey Sevgili!

Hiç istemiyorum yakmayı ne seni ne de bu canım şehri!

İmza: Senin tatlı, güzel Lola'n

Sezen Aksu - Her Şeyi Yak

Lola'ya... (4. Mektup)

Ah Lola!

Yaptın yine yapacağını! Koca bir şehri ateşe verip kaçmak da nereden çıktı? Daha kaç kişiyi yakmayı düşünüyorsun? Yetmedi mi için için yandığımız beraber?

Yakalanmak mı istiyorsun yoksa kül olup gitmek mi? Çözemiyorum artık seni Lola? Bak, "benim tatlı Lola'm" bile diyemiyorum artık sana! Tanıyamaz oldum seni!

Böyle miydin yoksa sen hep? Ben mi görmek istemedim yıllarca? Enkaz olan sendin sanıyordum. Ama şimdi bakıyorum da sen o enkazların sebebi miydin acaba? Kızıyorum sana ama hâlâ içimdesin. Vazgeçemiyorum.

Sevilmek mi ağır geliyor sana acaba? Unutulmak, bir köşede yalnızlığa terk edilmek mi istiyorsun? Yıllarca sevilmeyince unuttun mu sevmeyi, sevilmeyi? Şimdi seni sevenleri tanıyamaz mı oldun? Yoksa çoktan kaybedip kalbinin sesini çıktın mı aklın yolundan?

İnanılır gibi değil ama elini uzatıyor hâlâ insanlar sana! Alev olmuşsun; cayır cayır yakacaksın önüne gelen herkesi! Yapma, dur dedikçe coşuyorsun! Yakma dedikçe yanıyorsun alev alev! Ateşe divane oldun ama adı üstünde "ateş" bu! Oyun değil ki! Eninde sonunda kül edeceksin kendini de koskoca şehri de!

Dur Lola'm! Dur yakma bizi! Görmüyor musun nasıl da seviyor bu şehir seni?

Lola'ya... (3. Mektup*)

Ah Lola, tatlı Lola'm!

Bir döndün ki geri şehrin tüm ışıkları söndü, bir sen aydınlattın baktığın yeri!

Bir bilsen ne kadar uzun zaman aradım seni. Oysa başından beri tam buradaydın, en derinimde. Seni aradığım onca yıl çıkmadın karşıma. Neden şimdi döndün şehrime? Tam duruldum sandığımda neden çaldın bir kez daha kapımı?

Sen gittiğinde değiştim ben. Yokluğunda tükendim. Çok yorgunum. Çıkamayacağım yolların hayaliyle cebelleşmekten yoruldum. Ayağımda prangalar, aklımda hayaller... Prangaların anahtarı elimde ama kanatlanıp uçacak cesaret yok yüreğimde. O kadar uzun zaman inkar ettim ki içimdeki varlığını... Kapatmıştım tüm kapıları.

Yıllarca uğraştım. En derinimdekiler ne zaman yüzeye çıkacak olsa üstüne bastım tüm gücümle. "Hayır. Doğru değil. Ben bu değilim. Olamam!" dedim her seferinde. Şimdi anlıyorum ki tam da "bu"yum işte!

Yıllar sonra tekrar açıldı o kan kırmızı kapı. Ne yapsam kapanmıyor. Kapatır gibi olsam en ufak rüzgarda tekrar açılıyor sonuna dek. O kapıdan geçip çıksam gerçek benliğimle... Yakıp yıkacağım tüm sevdiklerimi ve biliyorum değmeyecek. Elimden geldiğince dayanıp çıkmayacağım o kapıdan ama kapatmayı da beceremiyorum. Aslına bakarsan kapatmak istemiyorum o kapıyı. Elim kapıda, kalbim sende. Aklım nerede hiç bilmiyorum. Ne yapsam boşa kürek çekmiş olacağım. Ne ileri ne geri gidebiliyorum şimdi. 

Ah Lola! Benim güzel, tatlı Lola'm!

Keşke gözlerimin içine bakıp iyi olacağımızı, her şeyin yoluna gireceğini söylesen. Ama bu da olmayacak hayallerimden birisi işte! Bu kez gitmeni ben istiyorum Lola. 

Benim güzel, tatlı Lola'm,! Git! Kalırsan yanacak tüm şehir ve küle dönecek tüm sevdiklerim.

Ah Lola! Neden bırakıp gittin beni? Ve şimdi neden dönüp geldin geri?

*Önceki mektuplar burada ve şurada...

Lola'ya... (2. Mektup)

Lola’ya…

Nerdesin en derin aşkım?
Sensiz karanlıklar son bulmuyor. Kimseyi mutlu edemiyorum yokluğunda. Mutsuzluk da ise üstüme kimseyi tanımadım henüz.

Nereye gitsem, neye el atsam yitiyor; kuruyup gidiyor. Sen yoksan ne bereket var ne de neşe. Hep hüzün… Kocaman bir hüzün…

Aynalarda, camlarda, nice sularda gördüm seni. Sen dans edince hayat durur, seni izlerdi. Şimdiyse hızla akıyor zaman.

Gözündeki pırıltı, sesindeki tını, teninde gül bahçesi… Ah ne de tatlıydı gamzeli gülüşün. Dudağının nazlı kıvrımı yakardı gören herkesi. Ah Lola, tatlı Lola’m!

Nerdesin?

Sokak sokak geziyorum demiştim ya, işte vazgeçmedim hâlâ geziyorum. Bir de seni kaybettiğim o sokağı bulsam…

Henüz delirmedim. Biliyorum sen benim bir parçamsın. Kaybettiğim ruhumsun sen. Aslında biriz ikimiz. Ama olmuyor işte Lola! Yanmıyor senin ateşin içimde, gözlerim parlamıyor, ruhum dans etmiyor ateşle. Ağlamak geliyor içimden hep, boğazımda bir yumru. Kaybettiklerimiz mi yoksa kavuşamadıklarımız mı?

Devam etmeye çalışıyorum Lola. Ama gücüm kalmadı. Lütfen geri dön Lola! Beni böyle yalnız, ruhsuz ölüme itme!

Lola'ya...

öylesine aşığım ki sana Lola...

yorgun gönlümde aşkının hüznü var...

seni aramaktan, seni beklemekten yorulmadım, sakın alınma Lola'm!
sesine, tenine, kokuna, gülüşüne hasret kalmaktan yoruldum.

ama olsun üzülme sen yine de. iyiyim ben. aşkınla nefes alıyorum, aşkınla yaşıyorum.

yokluğunda şehrin tüm sokaklarını ezberledim. her sokakta seni arıyor, her köşe başında seni bekliyorum. güneşin doğuşunu izliyorum hayalinle, hayalinle dalıyorum gecenin düşlerine.

şarkı sözleri biriktiriyorum, sen geldiğinde birlikte söylemek için. ama sen yokken pek şarkı söyleyemiyorum Lola.

ilkbahar gelip geçti ama yaz gelmek bilmiyor. sanki yaz da istemiyor sensiz gelmeyi. sonbahar eşlik ediyor hasretime. yağmurlar siliyor izlerini, bulamıyorum seni Lola.

ışığınla yol göstermeni bekliyorum; gözüme çarpan her ışık hüzmesini takip ediyorum. umudumu yitirmiyorum. yokluğunda yok olmak istemiyorum.

ne olur geri dön Lola...