Öğrenmenin yaşı yok...

Neler öğreniyor insan şu hayatta!

Mesela ben geçen hafta ilk kez taze bakla pişirdim ve öğrendim ki baklaları yıkarken içine limon suyu ve bir kaşık un atmak gerekiyormuş kararmaması için. Limon tahmin edilebilir ama un şaşırttı beni.

Öğrendiğim yeni şeyler hayatı kolaylaştırıp zenginleştiriyor :) 

Bir süredir "göze batma"mayı, "görmezden gelinebilir" olmayı öğrenmeye çalışıyorum. Benim için biraz zor çünkü normalin bi' tık üstünde uzunum (1.78) ve her zaman yüksek sesle konuşuyorum. Sadece yüksek sesle konuşsam iyi bir de tanıdığım herkesle paldır küldür konuşuyorum maalesef. Her daim ordan oraya koşuşturan ve konuşan bir kadınım. Hâl böyle olunca görünmez olmak için epeyce çaba gerekiyor.

Önce konuşmayı, daha doğrusu etrafımdaki her mevzuya atlamayı bırakmakla başladım değişmeye. Artık düşünüp çok gerekliyse konuşuyorum. Kimin için gerekliyse o konuşup halletsin. Sonra ordan oraya koşuşturmayı, işim olmadığı halde sağa sola bakıp bir şeyleri organize etmeyi bıraktım. Kimin işiyse o düşünsün.

Birebir bana hitaben konuşan olmadıkça, birebir benim sorumluluğumda bir iş olmadıkça ya da şahsen fikrim sorulmadıkça, benden yardım istenilmedikçe hiçbir konuşmaya ya da işe müdahil olmuyorum bir süredir.

Gün içinde yüksek sesle konuştuğumu fark ettiğimde durup sesimi kontrol etmeye çalışıyorum. İstemsizce göze batmama sebep olacak kıyafetler yerine daha pastel tonlarda ve mümkünse ton sür ton giyinmeye çalışıyorum. Midi ve maxi etekler giderek daha çok hoşuma gidiyor. Kıvırcık kabarık saçlarımı eskiye nazaran daha çok topluyorum. 

Görmezden gelinebilir olmaya çalışırken sadeleşmeyi öğreniyorum aslında. Zırt pırt çıkan pop up reklamlar gibi herkesin gözüne batmaya hiç gerek yok. "Herkes beni görsün/duysun/sevsin" der gibi tam ortada gökkuşağı gibi gezinmenin anlamı yok.

Ben sadeleştikçe hayat kolaylaşıyor. Üstüme vazife olmayan işlere/mevzulara müdahil olup gereksiz yere stres olmuyorum. Misal her yıl okul yemeği düzenleme işi bana kalıyordu çünkü ben illa ki soruyordum iftar yapmıyor muyuz bu yıl diye. Ondan sonra uğraş dur günü herkese uysun, mekanı için hemfikir olunsun, yer ayrılsın, son dakika gelen gelmeyen, mekana verdiğim sayının tutup tutmaması... Yemekler geldi mi, herkes memnun mu?... Gece bitene dek stres küpü oluyordum. Bu yıl hiç açmadım mevzuyu. Ramazan'ın son haftası başka bir öğretmen sorup kimseden olumlu cevap alamayınca iftar planı yapılmadı. Ne kaybettim? Hiçbir şey. Ne kazandım? Stressiz bol huzurlu günler :)

Organizasyon mevzusu sadece iftar yemeği ile sınırlı değil tabi. Normal zamanda da öğretmenler hadi buluşalım bir şeyler yapalım deyince ortak gün ve mekan belirlenene kadar uğraşmak bana kalıyordu. Belirlenen gün 5 kişiye uysa 3 kişiye uymaz, değiştirsen uyan bozulur, değiştirmesen uymayan... Biri piknik der, biri hazır olsun biz uğraşmayalım... Bu yıl hiiiiiiç girmiyorum o topa :))) Siz ayarlayın ben gelirim deyip çekiliyorum :))

Önceden mantıksız bulduğum her şeye ucu bana dokunmasa bile muhalefet olurdum. Ama tam tersi olduğunda kimse benim için aynısını yapmıyor. Artık ben de kulağımı tıkayıp geçiyorum. Herkesin ağzı dili var, bi zahmet kendileri için konuşuversinler.

Geri dönüp okuyunca sanki sitemkâr bir yazıymış gibi olduğunu fark ettim ama aslında öyle değil. "Beni küstürdüler de böyle oldum" yazısı değil bu :) Tam tersine "Büyüdüm, doğrusunu öğrendim." yazısı :) Daha önce yazdığım şu yazımın devamı diyebiliriz. 

Bayram bitmeden tebriğimi de yazayım:

Herkese mutlu bayramlar!

Tuana - Levent Yüksel 

Öğrenmek ve Hayalimdeki Robot - 16 Gün / 16 Yazı - 13. ve 14. Gün

Dün yetişemedim. Bugün ikisi bir arada oldu.


13. Günün konusu öğrenmek.

"Öğrenmek çok kıymetli, bilgiye giden yol ise herkes için farklı. Senin öğrenme yolların nedir, çok merak ediyorum."

Küçükken evlerimizde ansiklopediler vardı: Meydan Larousse ve Temel Britannica. Nasıl güzeldiler! Ne zaman canım sıkılsa rastgele açıp okur, türlü türlü şey öğrenirdim.  Ortaokula geldiğimde halk kütüphanesine üye olmuştum. Oradaki ansiklopediler aklımı almıştı. "O kadar çok ki hepsini nasıl okuyacağım?" diye düşünüp üzüldüğümü hatırlıyorum. Sonraları sadece ansiklopedilerden değil romanlardan da çok şey öğrendiğimi fark ettim tabi ki.

Kitaplardan öğrenmeyi çok severim. İstediğim zaman açıp çoğu zaman hiç bilmediğim başka başka dünyalara dalmak sihir gibi gelir bana hep. Mevcuttan kopmak, hayata mola verip kaçmak, başka boyutlara saklanmak, başka hayatlara sığınmak mucize gibi bence.

Zamanla kütüphanelerin yerini Google aldı maalesef. Bu geçiş bence nesillerin merak duygusunu ve öğrenme potansiyelini yok etti. Eskiden ansiklopediden bir şey bakacağımız zaman onu ararken gözümüze çarpan, ilgimizi çeken başka bir sürü şey de görür ve öğrenirdik. Ama şimdi ne arıyorsak onu yazıyoruz ve karşımıza çıkan şeyi okuyup geçiyoruz ya da ödev vb. için lazımsa copy-paste yapıp çıktı alıyoruz. Oysa eskiden ansiklopediden bulduğumuz şeyi okur, anlar, defterimize ya da A4 kağıda yazardık anladığımız kadarıyla aklımızda kaldığı şekilde. Tabi ki internete ve bilgiye kolayca ulaşmaya karşı değilim, ben de artık öyle yapıyorum ama işte bazı şeyler eskiden daha iyiydi. Bilgiye ulaşmak için çaba harcamamız gerekirdi ki bu süreçte de o bilgi dışında başka şeyler de öğrenir ve gelişirdik. Düşünsenize araştırma yapmak için gittiğimiz kütüphanede dikkatimizi çeken onlarca kitap nasıl da zenginleştiriyordu bizi. Şimdi internet öyle derya deniz ki isteyen gezer öğrenir diyenler çıkacak tabi ki ama sanırım eski nesil, eski kafayım ben biraz :)

Güncel olarak öğrenme için kullandığım kaynaklara gelirsek, Coursera, Udemy, FutureLearn ve Youtube'u sayabilirim. Hepsinde ücretsiz yüzlerce içerik mevcut. Tek sorun kendinize uygun olanı keşfetmek. Bir yerden tutturursanız devamı geliyor. Ben en çok gitar, spor, beslenme, İngilizce eğitimi/öğretimi gibi online kursları takip ediyorum. Öğretmenlerin kişisel gelişimi için ÖRAV da çok güzel bir kaynak. Khan Academy'i de yine çok duyduğum, ara ara girip baktığım ama nedense kendime göre bir şey bulup devamını getiremediğim diğer bir platform. Edit: Derken bir bakayım dedim ve ilgimi çeken bir şey buldum hemen :) Bu platformlarda dil seçeneğini İngilizce yaparsanız çok daha fazla ücretsiz kurs bulma imkanınız var. İngilizcem iyi değil diyorsanız da alın size fırsat, bir sürü ücretsiz online İngilizce dersi var bu sitelerde.

Kaynakları paylaştım. Bir de nasıl öğrendiğimi paylaşayım. Ben mutlaka yazarak öğrenirim. Elimin altında kağıt kalem olmalı mutlaka. Online kurslar tüm dökümanları kaydedilebilir ve çıktı alınabilir şekilde sunduğu halde kendim not almazsam eksik kalmış gibi geliyor bana öğrenim sürecim. Aldığım notlar kısaltmalar ve altı çizili anahtar kelimelerden oluşur genelde. Başkası için çok anlam ifade etmez belki ama benim gözümde o notlar birebr canlanır ne zaman o bilgilere ihtiyacım olsa.

Benim öğrenme serüvenim böyle :) Öğrenmek başlı başına bir zevk benim için :)



Gelelim 14. Günün sorusu:

Bugün bir robot tasarlıyor olsan, tasarım robotunun hangi özellikleri olsun isterdin?

Corona'dan önce çok başka bir robot hayal ederdim belki ama şu anda birebir bana benzeyen ve yerimi alabilecek bir robot tasarlamak istiyorum ki çaktırmadan kaçayım, kayıplara karışayım. Robotun ben olmadığı asla anlaşılmamalı. "Öyle bir teknoloji keşfedip bunu tüm dünyadan saklamayı mı tercih edeceksin?" diye sorabilirsiniz. Özgürlüğün bedelinin bundan az olmasını beklemiyorsunuz değil mi? Az buz bir şey mi? Siz ortadan kaybolacaksınız ve yerinize bıraktığınız robot herkesi mutlu etmeye, alışılagelmiş düzeni sürdürmeye devam edecek. Okula gidecek, ders anlatacak, eve dönüp ev ve aile ile ilgilenecek, eş-dost-akrabalar, tüm sorumluluklar... İçine benimkinden bir parça daha fazla özveri ve pozitiflik koysam her şeye daha iyi olur ama o zaman dikkat çekebilir. Eminim 3. gün bu Rüya olmaz, içine uzaylı falan mı girdi acaba diye merak eder beni tanıyanlar. O yüzden aslıma sadık kalıp biraz densiz, fevri ve karamsar -bence sadece realistim ama- yapmalıyım robotumu :))))
Bir gün başarıp başaramadığımı anlatırım diyeceğim ama... Cıks!  Bu tüm fikrin özüne aykırı olacağı için anlatmam :))))))))