İlk kez dinliyorum, hiç bilmediğim bir şarkı. Sözleri nasıl güzel! Göründüğünün aksine hüzünlü değil, umut dolu geldi bana. Biraz daha ben oldum, kalbimdeki renkleri büyüttüm ben bu sonbahar :)
Bugün güneş doğmayacak, bugün sen çok öleceksin
Biraz düşlerine eğil, orda bir şey bulacaksın
Bugün unut mavileri, çiçeğe su verme unut
Biraz daha sen olursun, kalbindeki rengi büyüt
Her aşk kendini yaşar, çaldığın kapı kapanır sonunda
İçinde bir sen bulursun, büyümüş anlamış yorgun
Ah aman aman küçüğüm, bu yol sana gidiyor
Senin küçük baharında unuttuğun bir şeyler var
Gelir geçer sokaklardan, sokaklara girer çıkar
Mavi penceresinde gün, telaşlı rengârenk kuşlar
Kanatlarında bir alev, düşlerine konar kalkar.
Yollar hep bize gidiyor! Aslında hep kendimizi arıyoruz. Şimdi açtım kulağımı dinliyorum. İyiyim. daha iyi olacağım biliyorum. Tek yapmam gereken kulağımı açık tutmak, sırtımı dönmemek, tekrar duyduğum o sesin beni iyileştirmesine izin vermek. Daha önce cevabını alamadığım sorulara da cevap bulurum belki bu kez :) Her şey sırayla, adım adım :)
