şu hayatta anlayamadığım öyle çok şey var ki...
beni bilen bilir arkadaşlarımın hemen hemen hepsi erkektir. kız arkadaşlarımın sayısı bir elin parmaklarını bile geçmez. hal böyle olunca kimse beni "normal" kız (?!) statüsüne koymuyor. normal kız nasıl bir şey anlatmak uzun sürer. onun yerine benim normal statüsüne girmeyişimi inceleyelim.
genellikle kızların olduğu ortamlarda erkekler daha kontrollü davranır ve normalde olduklarından daha nazik, daha kibar olmaya çalışırlar. ama nedense ortamdaki tek kız ben olunca işler biraz değişiyor. herkes gayet rahat her türlü muhabbeti yapıyor ve bana da "sen normal kızlar gibi değilsin, sen arkadaşımız olduğun için böyle rahatız" diyorlar. yani onlar beni sadece arkadaş olarak görüyorlar. böyle rahatlar çünkü ben erkek muhabbetini seviyorum, onlara göre normal bir kız değilim ve genelde onlara onların tarzında ayak uydurabiliyorum.
buraya kadar her şey "normal". ama iş onların kız arkadaşlarının başka erkeklerle arkadaş olmasına gelince her şey birden değişiyor. "ben kız arkadaşımın başka bir erkekle (sadece normal arkadaşı olan bir erkek) aynı evde kalmasına izin vermem"den başlayıp kız arkadaşlarının bu kadar fazla erkek arkadaşı olmasına gıcık olacaklarına kadar gidiyor mevzu. bunun manasına gelince:
açıklama 1: aslında tüm erkekler kötü niyetlidir.
açıklama 2: aslında ben kız arkadaşıma güvenmiyorum.
açıklama 3: aslında benim ciddi bir özgüven sorunum var.
açıklama 4: aslında erkekler sadece çirkin buldukları kızlarla arkadaş olur, geri kalan tüm kızlar potansiyel sevgilidir. bu yüzden de kız arkadaşımı emanet edecek kadar güvenilecek hiç bir erkek yoktur.
açıklama 5: kısaca tüm erkeklerin niyeti öyle ya da böyle bozuktur.
ben erkeklerle sadece arkadaş olabiliyorum da başka kızlar yapınca mı kötü oluyor? yoksa benim yaptığım da onlara göre yanlış bir davranış ama onların kız arkadaşı olmadığım için onlara sorun olmuyor mu?
yani erkeklerle arkadaş olmak mı kötü yoksa başka kızlar erkeklerle sadece arkadaş olmayı beceremiyor mu? bence mevzu kızların erkeklerle arkadaş olup olmaması değil. sanırım erkekler sadece çekici bulmadıkları yani potansiyel görmedikleri kızlarla arkadaş olabiliyor ve bunu bildikleri için de kız arkadaşlarını diğer tüm erkeklerden kıskanıyor.
erkeklerin düşünceleri ve hareketleri bazen gerçekten tutarsız olabiliyor. tüm arkadaşlarımı çok sevmeme rağmen bazen şüpheye düşüyorum. "sen normal bir kız değilsin ki" dediklerinde sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum. içimden geldiği gibi davranıyor oluşum ve onlara ayak uyduruyor oluşum beni normal kız statüsünün dışına itiyor. yani ben normal bir kız gibi kibarlık gerektiren ve karmaşık bir yapıya sahip olan anlaşılamaz bir varlık değilim.
benimle arkadaş olmak normal ama kendi sevgililerinin benim gibi olması kötü. ben erkeklerle rahat anlaşıyorum ve onlar beni sadece arkadaşları olarak görebiliyorlar ama aynı erkeklerin kız arkadaşları başka erkeklerle arkadaş olunca rahatsızlık yaratıyor(?!). garip olan ben miyim gerçekten?
"normal" olmayışımın sebebine gelince erkeklerin benim yanımda kendilerini gereksiz yere kasmaları gerekmiyor çünkü ben yapmacık bir havadansa içlerinden geldiği gibi davranmalarını yeğliyorum. çünkü erkeklerin kendilerini kasmadan yaptıkları sohbetler gerçekten çok eğlenceli oluyor. ama her şeyin bir sınırı vardır değil mi?
artık konu "sen normal bir kız değilsin ki" noktasına geldiğinde kendimi pek de rahat hissetmiyorum. ne kadar erkek muhabbetini sevsem de sonuçta ben de bir kızım ve bazen ben de biraz daha özen gösterilmesini hak ediyorum. tamam kabul ediyorum sonuçta arkadaşlarıma bu rahatlığı ben veriyorum ama arada sırada da hatırlatmak zorunda kalmadan benim de bir kız olduğumu hatırlamaları fena olmaz yani.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kısacık da olsa gitmek...
Gittim. Döndüm. Bugün kısacık bir doğa gezisi yaptık sonunda. Sonbaharın renklerini ucundan yakaladık. Gittiğimiz mekanın adı "Odun Ate...
-
Ay saçı burma Uzakta durma Gel ay sevgilim Boynunu burma Dağda duman yeri var Kaşta keman yeri var Yarim benden incinmiş ...
-
"Çok güçlüsün. Ben olsam onca şeye dayanamazdım." O kadar çok duydum ki bu cümleleri... Değilim! Dayanmamak gibi bi...
-
Bir önceki yazımda bahsetmiştim mutfak aşkıma geri döndüğümden. Epeydir uzak kalınca hamburger yapmak için düştüm netteki tariflerin peşine ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder