Zamanın Göreceliliği

Zor zamanlar nasıl bitmek bilmiyor gibi geliyorsa güzel zamanlar da bir o hızla akıp geçiyor gibi geliyor insana.

Öğretmenler için tatil başlayalı 10 gün olmuş bugün. Ne ara geçti 10 gün? Hiç anlamadım :D Geri dönüp bakınca huzur, eğlence, dinlenme ve yenilenme ile geçip gidivermiş :) 

Tatil olunca yemek işini rölantiye aldım; ekmek arası ya da makarna - salata tarzı idare ediyoruz :) 

Fotoğraflar dünden geriye doğru :) 

Ev yapımı çakma kokoreç ve birayla balkon keyfi :) 

Peşine de Evrim'le sahilde yürüyüş ve dondurma keyfi yaptık :) 

Bir başka tatil menüsü: Köfte, makarna, salata :) 

Tamamen uydurmasyon ama acayip lezzetli mantarlı, tavuklu, kremalı arpa şehriye pilavı :) 

Hep akşam yemeği olmasın, bu da kahvaltı sonrası bir fotomuz 😄

Huzur = Mutluluk (Bazen :)

Bazen tek bir mükemmel* gün uzuuun bir tatile bedel olabiliyor. *Mükemmel kelimesini kendim için tanımlarsam daha anlaşılır olacak sanırım :) 

Misal bugün mükemmel bir gündü 🤗

Sabah balkonda kahvaltı yaptık, kahvaltı sonrası Arya ile kutu oyunlarımızdan oynadık sonra hazırlanıp denize gittik. Denize gitmek için evden çıkıp yürüyerek bir sokak geçip ana caddeye çıktık; ordan da karşıya geçip plaja indik. Toplam 5dk galiba :) 

Plaj sakin, deniz güzeldi ve şansımıza hiç deniz anası da yoktu. Ana-kız yüzüp güneşlendik, güneşlenirken kelime oyunu oynadık. Sonra eve döndük; Arya ile babası balık tutmak için iskeleye gitti; ben de duş alıp bisikletimle yanlarına gittim. Onlara şans dileyip bisikletle biraz turladım ve fotoğraf çektim. 

Bu satırları da yine bisikletimle geldiğim restoranda Arya ile Evrim'i beklerken yazıyorum. Az sonra gelecekler ve akşam yemeği yiyip sahilden yürüyerek eve döneceğiz :) 

İşte mükemmel bir günün tanımı benim için böyle 🤗🧿🧿🧿

Garip (?)

Yazıya "Ne garip..." diye başlayacaktım ki birden içimdeki ses "Neden garip? Belki de normali bu! dedi.

Yazmak ve ruh halim arasındaki bağlantıdan bahsedecektim. Garip bulduğum şey bazen çok mutlu olduğum anlarda hiç yazma ihtiyacı hissetmeyişim sadece yaşamaya odaklanışım bazen de tam tersine çok mutsuz olduğum zamanlarda hiç yazmak istemeyişimdi. Yani bazen mutluyken yazıyorum, bazen mutsuzken; bazen çok mutluyken hiç yazasım gelmiyor, bazen de çok mutsuzken hiç yazasım gelmiyor. Yani yazma isteğim ile ruh durumum arasında bir oran orantı olmayışı bana garip geldi :)))

İçimdeki sese göre bunda bir gariplik yokmuş, normalmiş :)

Neredeyse 1 hafta önce yazmışım en son. Arada pek kayda değer bir şey olmadı sanırım. Halledilmesi gereken birkaç resmi işi hallettim, aile büyükleri evlerine döndüler, Arya'yla birlikte yaz tatili için günlük bir program hazırlayıp ona uymaya başladık, mutfak dolaplarının eksik kapakları tamamlandı. 

Mutfağın son hali böyle :) 

... 

Gönüllüsü olduğum Hopa Kültür Sanat Evi'nin Kazım Koyuncu'yu Anma etkinlikleri gerçekleştirildi. Bu kez aktif görev almadan sadece katılımcı olarak oradaydım. 

Arya da etkinlik alanına benimle geldi ama orada benden ayrılıp tüm gün balık tuttu :) 

 Arya'nın tuttuğu ilk balıklar :) 

🐟🐟🐟 28.06.2025 🐟🐟🐟

... 

Bugüne gelirsek, bugünü temizliğe ayırdık. Ocak, tezgah, mutfak dolaplarını sildim, banyoları yıkadım, Evrim tüm evi süpürdü. Oturduğum yerden kalkıp yerleri de silersem temizlik bitecek inşallah.

Temizlik molasında yemek işini de hallettim :) Günün menüsü: Ayran aşı çorbası ve şeftalili nar ekşili semizotu salatası :) Salatanın tarifini geçen yaz vermiştim diye hatırlıyorum ama blogda bulamadım. Insta da varmış :)

Malzemeleri:

Semizotu, şeftali, tuz, zeytinyağ, nar ekşisi, ceviz ve isteğe bağlı peynir :) 

Salatayı sırf son hafta 3 kez yaptım ve her seferinde afiyetle silip süpürdük. Tadı efsane güzel oluyor 🥗😍 Ben hava çok sıcak olunca kahvaltı niyetine koca bir kase yiyorum bu salatadan. Diğer öğünlerde zar zor paylaşıyoruz Evrim'le :))

Denerseniz şimdiden afiyet olsun :)

Kendine "Dur" Diyebilmek ve Yaz...

Bugün kendime bir kez daha dur diyebildim. Burnumun dikine gidip sırf bencillikten yanlış yapmak yerine sakin kalıp doğru olanı yaptım. Çok zordu. Detayları anlatmak istemiyorum ama "biz" olmanın değeri için, "ben" olmaktan feragat ettim. Çünkü bu konu özelinde böyle olmalıydı.

Kendimle azcık gurur duyup kendimi beğenmişlik ettiğim ilk paragrafı bir kenara bırakırsak hızlı başladığım yaz mevsimine nasıl hızla devam ettiğimi anlatabilirim :) En son konserden konsere koşuyordum sonrasında arkadaş buluşmalarında kaybettim kendimi :)) 

Nagihan'ın düğününe giderken :) 

Okullar kapanır da kutlama yapılmaz mı :)) Köprücü tayfasıyla Fındıklı :) 

... 

Karadeniz hatunlarla Fındıklı Habu :) 

... 

Bu yıl da doğum günüm 1,5 ay önce seminer haftasında kutlandı tabi ki :)) 

Pastayla kutlamayı bırakalı yıllar oldu, herkesin favori yiyeceği ile kutluyoruz :)) 

Çekirdek kadro :) 

Seminer haftası öğretmen çocuğu olmak :) Çocuklar okulda büyüyor :) 

Funda'nın kuzusu, benim Su kuşum 🩷

Okul sonrası Arya ile badminton oynadık :) 

Gezmekten fırsat buldukça az da olsa arada bir şeyler pişirdim :)) 

Manzaraya karşı ne güzel köfte yoğruluyormuş :)) 

Tabi ki İzmir Köfte :) 

Ev yapımı orman meyveli crumble :) 

... 

Bugün itibariyle bir eğitim-öğretim yılı daha resmi olarak bitti. Darısı nice senelerin başına :)) 1 Eylül'e kadar özgürüm 💃🏻🥳🥳🥳🧿

Neler yapsam acaba 😏😄

Yaz...

Yaza hızlı bir giriş yaptık. Bu ara konserden konsere koşuyoruz :)

Hopa Deniz Yemekleri Festivali Sahnesi

Borçka Belediyesi Kadın Korosu Konseri

Evrim'in Hopa'daki ilk öğrencisi Kübra'nın yer aldığı Kemalpaşa Halk Eğitim Merkezi Koro Konseri

Koronun şefi de canım arkadaşım Esra'ydı :) 

Grup Gündoğarken'in programı şahaneydi. Sadece konser değil, grubun kuruluşundan bugüne olan yolculuğunu da izledik. 

Konserin son şarkısı "Ankara'dan Abim Gelmiş"; şarkıyı yazan rahmetli İlhan Şeşen, şarkıda Ankara'dan gelen abi de sahnedeki Şeşen kardeşlerin babası. Videosunu çektim ama sınırı aştıpı için buraya ekleyemedim. Youtube üzerinden eklemeye çalışacağım. 

Çok, çok güzel bir geceydi 🤗

Bir Kutu Mutluluk

Sevgili Leylak Dalı öğretmenimin gönderdiği yeni ev hediyelerimiz geldi bugün :) 

Şu runnerın güzelliği 😍

Sarı benim, mavi Evrim'in, büyük kupa da Arya'nın 🥰

Nurşen öğretmenim geçenlerde bir mesaj attı ve lütfen itiraz etmeden yeni evinin adresini ver Rüya dedi. Verdim tabi ki söz dinleyerek :) Ben de epeydir aklımda olan çam sakızı, çoban armağanı bir iki ufak şey için onun adresini istedim. 

Nurşen öğretmenim ve kardeşi Hopa'ya geldiklerinde o kadar güzel bir gün geçirdim ki giderlerken doğru dürüst bir hatıra magnet bulamayışlarına çok üzülmüştüm. Arkalarından her fırsatta azıcık eli yüzü düzgün magnet aradım göndermek için. Sonunda bulduğum birkaç magnetin yanına Arya'nın eliyle çizip boyadığı kitap ayracını ekleyerek gönderdim. 

Ayraçtaki çiçek Leylak 💜

... 

Blog dünyasının kazandırdığı dostlukları çok seviyorum. Daha yüzyüze görüşmeden önce kanımız kaynıyor, içimiz ısınıyor birbirimize; buluşunca da kırk yıllık dostlar gibi akıp gidiyor sohbetler. Nurşen öğretmenimle de aynen böyle oldu ve artık blog sayfalarının ötesinde bir tanışıklığımız var hem onunla hem de kardeşiyle.

Kısacası hediyeleşmek bahane, dostluk şahane diyerek bitireyim bugünkü yazımı :) 

Arya #12yaş

Dün Arya'nın doğum günüydü :)

Dolu dolu 12 yaşında bir Arya :D

Dün aile içinde ufaktan kutladık; bugün yakın arkadaşlarımız bayram kahvaltısına geliyor, bir tur da onlarla kutlayacağız minik(?!) cadının doğum gününü :))

Babaannesi, "Doğumgünü hediyesi olarak ne alalım, ne istersin?" diye sormuştu birkaç gün önce; Arya "Lego, boya kalemi, resim malzemesi olabilir ya da direk altın(?!) olarak da kabul edebilirim" demişti ve bizi koparmıştı :))  Babaannesi dün yakasına iğneledi altınını :)) Tutumlu olmayı, para biriktirmeyi, yatırım yapmayı öğretirken biraz abartmış olabiliriz sanki :))

Şimdi kahvaltı hazırlığına full gaz devam etmem gerek.

Herkese iyi bayramlar 🤗