doğal olarak yine hırlıyorum kendi kendime.
artık açıklama yapmama falan gerek yok sanırım. bu benim genel halim oldu.
tek istediğim günü bitirmek ve çekip gitmek.
keşke doğu ve batı (kaplumbağlarım) gibi kabuğum olsa da içime çekilebilsem. evden dışarı adım atmak dahi istemiyorum. sadece arada bir kısa yürüyüşler yapmak istiyorum.
evde oturmak, kitap okumak, müzik dinlemek, sevdiğim şeylerle uğraşmak istiyorum.
tüm dünya halinden memnun da bir ben mi böylesine mutsuzum merak ediyorum. kimsa benim kadar şikayet etmiyor.
kimse benim gibi hissetmiyor mu kendini? kimse sadece kendi sevdiği şeyleri yaparak yaşamak istemiyor mu?
benden başka kimse isyan etmek istemiyor mu?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Ay saçı burma Uzakta durma Gel ay sevgilim Boynunu burma Dağda duman yeri var Kaşta keman yeri var Yarim benden incinmiş ...
-
"Çok güçlüsün. Ben olsam onca şeye dayanamazdım." O kadar çok duydum ki bu cümleleri... Değilim! Dayanmamak gibi bi... -
Bir önceki yazımda bahsetmiştim mutfak aşkıma geri döndüğümden. Epeydir uzak kalınca hamburger yapmak için düştüm netteki tariflerin peşine ...
Rüya'cım 3 senedir çalışıyorum ve özellikle son 1 yıldır bende senin gibi evimde oturup sevdiğim şeylerle uğraşmak istiyorum.Yada ne bileyim ufak bi dükkanım olsun kendim bişeyler yapayım.
YanıtlaSilİş yerinde tüm gün sabredip işten çıktıktan sonra önüme kim gelirse asabi insan tablosu sergilemek istemiyorum...istiyorum-istemiyorum kelimesiyle biten biçok cümle kurabilirim :)
Tüm dünya halinden memnun değil ama bi yerde işte mecburiyet olgusu devreye giriyor ne yazık ki.