Hayat bir süredir durmuştu benim için. Depremle yatıp depremle kalktım. Neredeyse yemeden, içmeden, uyumadan depremi ve yaşanan felaketi düşünüp durdum. Yıkılan binalar, ulaşılamayan enkazlar, koordinasyon ve iletişim eksiklikleri, giderek artan ölüm sayısı karşısında öylece el kol bağlı izleyici kalmak... Nefes almak bile ağır ve çok zordu.
Eğitime ara verilince keşke elimizden daha fazlası gelse diyerek okuldaki yardım toplama çalışmalarına katıldım, üyesi olduğum sendikaya ve Ahbap'a bağış yaptım, sonrasında ne yapabiliriz diye planlamaya destek verdim. Yer yer normal hayatına devam edenlere kızdım hiç hakkım olmadığı hâlde.
5-6 günün sonunda vücudum iflas etti. Uykusuzluk ve yorgunluktan kas spazmları başladı, migren coştu, fıtığım çekilmez hâle geldi. Sakinleştirici ve ağrı kesici içip kanepeye bıraktım kendimi. Epeyce uyumuşum. Bir nebze toparlanınca yine bir suçluluk hissi sardı ruhumu. Yine başladım kendimi tüketmeye.
3 gün önce bu kez kendimi durdurmaya karar verdim. Önce fıtık için doktora gidip düzenli iğne olmaya başladım sonra tüm deprem haberleri ile bağımı kopardım. TV'ye, radyoya elimi sürmedim; sosyal medyada deprem görünce hemen geçtim. Sadece kitap okudum ve Arya ile çizgi film izledim. Böyle yapmak bencilce biliyorum ama kendimi soyutlamazsam devam edemeyeceğimi anlayınca başka çare gelmedi aklıma. Sürekli depremle yatıp depremle kalkınca Evrim'den sonra Arya bile halimden endişelenmeye başlamıştı.
Hayata bir şekilde devam etmeliyiz. Unutmak, bitti gitti, geçti demek değil bu. Unutulacak, geçip gidecek gibi değil. Bu felaketi yaşayanların her türlü destek ihtiyacı uzun süre devam edecek. Bu yüzden sağlam kalıp onlara destek verebilecek hâlde olmalıyız.
Pazartesi okullar açılacak. Bir öğretmen olarak öğrencileri endişelendirmeden, üzmeden, travma yaratmadan deprem gerçeğiyle yüzleşmeleri için neler yapabileceğimi düşünüyorum. İleride işlerini düzgün yapan insanlar olmaları için işler düzgün yapılmadığında yaşanan trajedileri bugünden öğrenmeleri gerekiyor. Ama üzmeden, korkutmadan, yıkıcı değil yapıcı bir uslüpla yerine getirilmesi gereken hassas bir görev bu. Rehber öğretmenlere büyük rol düşüyor, diğer öğretmenlere doğru adımları göstermeliler ki biz kaş yapayım derken göz çıkarmayalım.
Öncelikle herkese çok geçmiş olsun. Maalesef deprem gerçeğini böyle felaketlerle "öğrenmek" çok acı. Keşke sizin gibi anlayışlı, bilgili öğretmenler ülkenin dört bir yanında olsa... 😔
YanıtlaSilBazı dersleri uygulamalı olarak almak zorunda kalmadan önce öğrensek keşke. Ama maalesef yaşamadan öğrenemiyoruz milletçe. Umarım bir daha yaşanmaz böylesi felaketler.
SilBence hepsine mühendis ve mimar olma isteği aşılayın, bir daha hataya düşmemek için sizlerin yapacağı sağlam projelere ve inşaatlara ihtiyaç var deyin...
YanıtlaSilSanırım her şeyden önce dürüst olmayı öğretmek gerekiyor okullarda; dürüst olmayı ve her ne iş yapıyorsak yapalım hakkıyla yapmayı.
SilSizlerin mesleği çok değerli ve eminim ki ilk işiniz onlara insanlara yalan söylememek olduğunu öğretmek olacak.
YanıtlaSilKesinlikle akademik derslerden önce dürüstlük dersi vermeliyiz okullarda.
SilTüm gerçekliği ve içtenliğiyle yaşananları öyle güzel dile getirmişsiniz ki. Benzer duygular adeta ortak yaşanıyor.
YanıtlaSilHele son iki paragrafınıza yürekten katılıyorum. İşini çok seven bir Rehber Öğretmen olarak yıllarca Eğitimin her kademesinde çalıştım. Keşke sağlığım elverse gene çalışıyor olsaydım...
Sorumluluğunu bilen, bilinçli bir öğretmen olarak yapmak istediğinizi öyle güzel vurgulamışsınız ki. Küçük bir katkıda bulunmak isterim: Çocuklara çok abartılı olmadan, endişe ve korku yaratmadan gerçekleri anlatmalıyız. Onlara duygularını aktarabilmelerini sağlamak için resimler yaptırıp minik öyküler yazdırabiliriz. Rahatlamaları için uygun şarkılar söyletebiliriz. İnsanlar arası paylaşma, farkındalık, duyarlılık örnekleri sergileyebiliriz. Deprem bölgelerinden gelen çok ders verici, düşündürücü fotoğraflar vardı: Örneğin bir kedinin kurtarılışı, bir köpeğin kurtarmaya yardımı, bir çocuğun cesareti ve sabrı. Kumbarasında birikmiş parasını depremzedelere gönderen çocuklar, yardım paketlerine iliştirilmiş küçük notlar harikaydı.
Öğrencilerinize özellikle "iyi insan" olmalarını vurgulayın sevgili Öğretmenim. Hangi mesleği, hangi işi seçerlerse seçsinler , " işini iyi yapan" dürüst, güvenilir, iyi ahlak sahibi kişiler olmalarını isteyin onlardan. Onlar sevdikleri öğretmenlerin sözlerini hayatları boyunca unutmazlar.
Hele bu zor dönemlerde Öğretmen olmak, İnsan kalabilmek çok zor elbette. Pes etmeden umuda dört elle sarılmak...
Gönülden sevgilerimi iletiyorum.
Makbule öğretmenim, sizin gibi öğretmenlerimizin yönlendirmeleri çok değerli bu süreçte. Dediğiniz gibi yaşanan mucizevi anlardan, iyi insanların nasıl bir araya gelip birbirine kenetlendiğinden ve bu zorlukların içinden birbirimize olan sevgimizle güçlenerek çıkabileceğimizden bahsetmek de çok önemli gerçekten.
SilBen her zaman okulda gündemin ders olması gerektiğini düşünenlerdenim. Gündemde ne varsa sınıfın seviyesine göre tartışılmalı. Tabi bizim ülkede bu zor. İnsan hem depremden korkuyor benim de başıma gelir mi diye hem de depremle ilgili konuşursam polisler basar mı diye. Çünkü depremi başka nasıl açıklayacaksınız ki? Kader diyemezsiniz. Yani öğretmen iseniz bu şekilde açıklanmayacağını bilirsiniz zaten.
YanıtlaSilKendi yapabileceği önlemlerden bahsedebilirsiniz galiba sadece. Dada'nın dediği gibi dürüstlükten, genel deprem neden olur gibi konulardan bahsedebilirsiniz. Kolay gelsin.
Bugün öğrendim ki deprem bölgesinden 50 öğrenci gelmiş ilçemize. Rehber öğretmenimiz bir toplantı yapacağımızı ve ilerleyen süreçte yapılması gerekenleri bize aktaracağını söyledi. Şu an itibari ile onları güvende hissettirmek ve kötü anları hatırlatmadan yeniden okula/hayata adapte olmaları için nasıl bir yol izlemeliyizin peşine düştüm.
SilGeçmiş olsun yüreği pek güzel Sevgili Öğretmenim. Çocukları ayağa sizlerin kaldıracağına güvenimiz sonsuz. İyi ki varsınız, ve bence bu ülkenin en güzel ordusu sizlersiniz...
YanıtlaSilDün 5.sınıf öğrencilerim o kadar aklı başında cümleler kurdular ki onlara dair umudum tazeledi Sevgili Buraneros. Durumu o kadar güzel analiz etmişler ve büyüklerin bile görmediği(?), anlamadığı(?) her şeyi görüp anlamışlar. "Yıkılmayan binalar, camları bile kırılmayan binalar vardı öğretmenim haberlerde. Tüm binalar öyle yapılsaydı herkes kurtulurdu." deyişlerini görmeliydiniz. Umarım değişmeden, bozulmadan bu bilinçşe büyüyüp geleceğimizi değiştirirler.
SilÖğretmenler baş tacımız, kolay gelsin bu dönem çocukları toparlamak lazım, önlerinde kocaman bir gelecek var ,hayat onlara güzelliklerini de sunacak elbet..
YanıtlaSilÇocukları toparlamak değil de topladığımız çocukları dış etkilerden korumak bozulmadan muhaza etmek zor :(
SilSevgili Mrs. Kedi, öncelikle Adsız Bey'le ilgili nazik desteğiniz beni duygulandırdı, çok teşekkür ederim. Fakat söz konusu şahsın beni üzdüğünü söyleyemem. Herkes konuştukları ve yazdıklarıyla kendi resmini çizer.
YanıtlaSilDeprem ile ilgili ben de benzer duygular içindeyim. Size geçmiş olsun diyorum. Belki bir moral, bir saygıdır bu deyiş. Lâkin ülkemize geçmiş olsun demeye dilim varmıyor, çünkü geçmiş olsun demekle hiçbir şey çözülmüyor. İki hafta boyunca tek gündem depremdi. Bağış yapılacak tek adres Ahbap olduğu için biz de ona yaptık yardımımızı. İktidara zerre güvenmiyorum, daha önce belediyelerce toplanan bağışlara çöktükleri gibi neredeyse Ahbap'a yapılan yardımlara dahi el koyacaklardı.
Elbette deprem gibi doğal afetlere karşı çaresiz kalıyoruz. Bu çaresizliğimizin temelinde devleti yönetenlerin aymazlıkları yatıyor. Devlet denetleme görevini yerine getirmediği için bu tür olaylar daha çok can kaybına ve daha büyük zarara yol açıyor. Yorumlarda belirtildiği üzere öğrencilerinizi hem travmatik etkilerden korumak hem de gerekli dersleri çıkartıp yapılan hatalar konusunda bilinçlendirmek gibi değerli bir hizmet içindesiniz. Bu kokuşmuş sistem içinde bizlerin yapabileceği bir şey yok. Depremin sorumluluğunu almak şöyle dursun böyle bir felâketi fırsat olarak değerlendirmeye çalışan yüzsüzleri, gerçeklere gözlerini kapatmış akılsızları gördükçe acımız katlanıyor. Nasıl bir ülkede yaşıyoruz?
Mr. Kaplan aslında karışmak istemedim epeyce süre ama dayanamadım. Sizin uslubunuzu eleştirirken kendi uslubunun farkına varamaması çok ilginç. Sizi itham ettiği tavrı asıl kendisi taşıyor yorumlarında. Biz sizinle kaç kez fikir ayrılığı yaşadık ama her seferinde pek keyifli tartıştık :) Tartışmak güzel ama saygı çerçevesinde. Suçlamak, zorla kabul ettirmeye çalışmak, yapılan açıklamaları hiç umursamamak tartışmayı çirkinleştirip kavgaya sürüklüyor bence. Neyse...
SilBugün yeni öğrenciler geldi okulumuza deprem bölgesinden ve anladığım kadarıyla daha da gelecek. Rehber öğretmenimiz bizimle bir toplantı yapıp gereken bilgiyi ve her türlü desteği verdi. Önümüzdeki haftalarda planlı şekilde çalışacağız tüm öğrencilerle. Umarım gelecekte böyle doğal felaketler yaşandığında can ve mal kayıpları yerine işini düzgün yapan öğrenciler yetiştirmiş olmanın avatajlarını deneyimleriz.
Geçirdiğin bu süreci çok iyi anlıyorum, nerdeyse bir çoğumuz aynı durumdaydık ama yaşam kendisini hatırlatıp "devam et!" diyor. Yapabileceklerin çok önemli ve vereceğin mesajlar, bilgilerle tüm çocuklara katkın olacağına sonsuz inanıyorum. Sana uzaktan da olsa her tür desteği vermeye çabalarım canım. <3
YanıtlaSilÇok teşekkürler Momentoscum. Az önce "Bir Deprem Gönüllüsünün Notları" podcastini dinledik Arya ile. Okulda öğrencilerime de dinletmeyi düşünüyorum. Her ne kadar deprem kuşağındaki bir şehirde olmasak da çocukların bu bilgileri iyice öğrenmeleri çok önemli. Tatillerde İstanbul'a ve farklı şehirlerdeki akrabalarına giden çok fazla öğrencimiz var. Bir dahaki depreme nerde yakalanacağımız belli değil. Önümüzdeki 2 hafta depremle ilgili psikolososyal çalışmalar devam edecek okulda, podcasti de dahil edebiliriz.
SilEvet o yayın çok kişinin işine yaradı. Katkım olursa çok sevinirim. Eğer başka konuda yayın yapmamı istersen onu da iletmen yeter, hemen çalışmasını yaparım.
SilHepimiz bir şekilde kendimiz için en iyisini bulmaya çabalıyoruz ki insanlara yardımcı olmak için hayata devam edebilelim.
YanıtlaSilÇok üzgünüz çok canımız yandı ama direnelim ki umut olsun.
geçmiş olsun.
YanıtlaSil