Hayat ve Hayati Kaptan - 12. Bölüm

Hayat ve Rıfat vapur seferi boyunca geçmişten, okul yıllarından, acı tatlı anılarından bahsettiler. Zaman nasıl geçti ikisi de anlamadı. Hayat'ın gülen gözleri Rıfat'ın içini ısıtmış, Rıfat'ın koşulsuz sevgisi ve arkadaşlığı Hayat'a çok iyi gelmişti. Vapurdan indiklerinde Rıfat, Hayat'a iş yerine kadar eşlik etti ve ayrılmadan önce öğle yemeği için söz almayı da ihmal etmedi. Hayat iş yerine girer girmez her şeyi dışarıda bırakıp işlerine odaklandı. Uzun zamandır bitiremediği işlerini toparladı, ajandasını kontrol edip her şeyi yeniden planladı. Kafasını kaldırıp sessizce onu izleyen Rıfat'la göz göze gelmeseydi öğle olduğunu asla fark edemezdi. Rıfat'ın gelişine rağmen öğle olduğuna inanamayan zihnine yenik düşüp bir kolundaki, bir duvardaki saate bakıp durdu. Rıfat, Hayat'ın bu haline tüm içtenliğiyle güldü.

Hayat'ın iş yerine çok uzak olmayan bir restorana gittiler. Siparişlerinin gelmesini beklerken Rıfat, Hayat'ın işiyle ilgili sorular sormaya başlamış, cevapları kafasında bir yere not ediyormuşçasına dikkatle dinliyordu. Sonunda:

- Hayat, hiç yurt dışında çalışmayı düşündün mü? Benim çok yakın arkadaşlarım 5 yıl önce bir yayınevi açtılar ve senin gibi tecrübeli bir redaktöre çok ihtiyaçları var. Hatta şu anda baş editörlerinden biri emekli olmak istediği için yeni bir editör arayışındalar.

Hayat, ne diyeceğini bilemiyordu. O ana dek yurt dışında çalışmayı hiç düşünmemişti. Rıfat, Hayat'ın kararsızlığını yanlış anlayarak,

-Yanlış anlama lütfen' Durumun sana karşı olan hislerimle bir alakası yok. Yani seni benimle gelmen için ikna etmeye çalışmak için söylemiyorum tüm bunları. Senin işine ne kadar tutkuyla bağlı olduğunu bildiğim için söylüyorum. Ben arkadaşlarıma senden bahsetmiştim. Eğer düşünürsen en kısa sürede görüşmenizi sağlayabilirim. 

- Daha önce yurt dışında çalışmayı hiç düşünmedim Rıfat. Bu benim için yeni bir fikir. 

- Aslında ilk aşamada uzaktan da çalışabilirsin. Hemen bir karar vermen için seni zorlamak istemem ama en azından arkadaşlarımla görüşmen konusunda ısrarcı olabilirim sanırım.

- Tamam ama lütfen bu konu şimdilik aramızda kalsın, ortada henüz hiçbir şey yokken annemlerin haberinin olmasını istemiyorum Rıfat. Bu konuda anlaştığımızı varsayabilirim değil mi? Onları kandırıp beni ikna etmek için ittifak kurma planları yapmış olduğunu tahmin edebiliyorum.

- Keşke beni bu kadar iyi tanımasaydın, Hayat!

Rıfat ve Hayat'ın neşeli sohbetleri yemek boyunca sürdü. Hayat uzun zamandır kendini hiç bu kadar iyi hissetmemişti. Rıfat, bu kez Hayat'la bir şansı olabileceğine giderek daha çok inanıyordu. İş çıkışı yine buluşup birlikte bindiler vapura. İskeleye yaklaştıkça göğsünde bir ağırlık hissetmeye başlamıştı Hayat. Rıfat ondaki bu değişimi fark etmiş ama ne olduğunu anlayamamıştı. Hayat'ın gözleri istemsizce Kaptan Köşkü'ne doğru kaydı. İçeriyi göremese de Hayati Kaptan'ın orda olduğunu biliyordu. 

Hayati Kaptan için gün geçmek bilmemişti. Rıfat ve Hayat'ın vapurdan inip beraber uzaklaşmalarını izlemiş, o andan sonraki her saniyeyi saymış; yıllar gibi uzun gelen saatlerin geçip gitmesini ve bir an önce akşam olmasını beklemişti. Hayat'ı tekrar görünce azalacağını düşündüğü kalp ağrısı, Rıfat'ı yine Hayat'ın yanında görünce ikiye, üçe, yüze, bine... katlandı.

*Şarkı: Ben Sana Vurgunum - Nükhet Duru