Ambulansın peşinde...

Geçtiğimiz Cuma hayatımın en zor yolculuğunu yaptım. Evrim'in içinde olduğu ambulansın peşinde 120-140km hızla Hopa'dan Rize'ye araba sürdüm.

Her şey Çarşamba günü Evrim'in sancılanmasıyla başladı. Acile gittik Evrim'e serum takıldı. Evrim sancıdan ilk damar yolunu söktü. Sonra takılan 2 damar yolu da terden ıslanıp kaydı ve çıktı. Son damar yolunu çıkarmaması için elini kolunu tuttum ara ara. Elektrik kesintileri yüzünden röntgen cihazı bozulduğu için teşhis koymaları uzadı, uzayınca da Evrim'in ağrıları iyice çoğaldı. Sonunda röntgenden umudu kesince tomografi çekip 4 ve 6 mm'lik 2 adet taş olduğunu söylediler, bol su için yürüyün diyerek eve gönderdiler. Cuma günü ağrılar dayanılmaz olunca yine gittik acile. Kan tahlili yaptılar ve kreatininin yüksek olduğunu görünce Rize'den bir üroloji doktoruyla görüşüp Evrim'i apar topar ambulansa bindirip Rize'ye sevk ettiler. Arya evde yalnız kalacak diye telaşla arkadaşlarıma ulaşmaya çalıştım ama kimseye ulaşamadım. En son okulun hatunlar grubuna sesli mesaj atıp biri bana dönüş yapsın acilen dedim. Sağ olsun kızlar aradılar, ulaştılar. Arya'yı arkadaşıma emanet edip takıldım ambulansın peşine. 35dk'da vardık Rize'ye ki en az 1 saatte gidiyoruz normalde. Arabayı nasıl kullandım, kaza yapmadan nasıl vardım bilmiyorum.

Hastaneye giriş yaptıktan sonra tekrar kan tahlili yapıp Evrim'i ameliyathaneye aldılar; akşam 8 gibi girip 10 gibi çıktı. Belden uyuşturup taşı kırmışlar, bir parçasını analize göndermek için bize verdiler. Gece hastanede kaldık, ertesi gün öğlen taburcu ettiler. Evrim şu an iyi. Tek derdi böbreğine taktıkları stent. Bir de epidural yapılırken sızan yüzünden çektiği baş ağrısı. Epidural anestezi uygulanırken, omuriliğin içinde bulunduğu zarın dış tarafının delinmesi sonucunda omuriliğin etrafındaki sıvı dışarı kaçınca o zar kendini tamir edene kadar yani yaklaşık 15 gün boyunca baş ağrısı görülebiliyor maalesef. Ama neyse ki daha büyük dertlerimiz yok :)

İlk günler sürekli evdeydik ama sonra Evrim baş ağrısı dışında iyi olduğunu, bizim denize gidebileceğimizi söyleyip evden kibarca kovdu Arya ile beni :P Şaka bir yana günlerce stres sıkıntı yaşadıktan sonra dışarı çıkmak çok iyi geldi. Anne-kız denize gidip güneşin tadını çıkardık; bugün de ailecek kahvaltıya gittik. 

Arya'nın bana iki kulak yapma çabası :))

Yeni saç kesimi ve bikinisiyle Arya'yı kıskanmıyorum desem yalan olur :))

Güneşli iki günden sonra Karadeniz özüne dönüp şakır şakır yağmuru boca etti tabi ki üstümüze. Yağmurlu günlerde en sevdiğim şey camın önündeki tekli koltuğa kıvrılıp kitap okumak tabi ki :) Ama  bugün e-readerıma bir haller olmuş, yıllardır sorunsuzca açtığı pdf dosyalarını açmamaya karar vermiş bir anda. Saatlerce uğraştım; resetledim; tekrar kurdum; kitapları sil baştan yükledim. Bana mısın demedi. En son çare pdf'ten vazgeçip epub'a döndüm. Pdf kitaplarımı epub'a çevirip tekrar yükledim. Şu an okuyabilirim kitaplarımı ve nasıl mutluyum anlatamam :) 

Pencere - Mary Jane

Ve Ben - Yaşlı Amca

İyi Bek Kendine - Manuş Baba ve Hirai Zerdüş

Bu aralar başa alıp alıp dinliyorum sevdiğim bazı şarkıları.

Bizim için son yıllarda bayramlar pek bayram gibi değil ama yine de yazımı bitirmeden;

İyi bayramlar herkese :) Sağlıkla, sıhhatle, huzurla...

Bugün...

Arya bugün ilkokulun son karnesini aldı. Takdirle mezun oldu kuzum. Öğretmeninden yana o kadar şanslıydık ki ne anlatsam az kalır. Keşke 4 değil de eskisi gibi 5 yıl olsaydı ilkokul. Eminim gelişimleri için çok daha faydalı olurdu.

Öğretmen olduğum için karne gününde Arya'nın okulu ile kendi okulum arasında mekik dokumak kaçınılmazdı. Sabah önce kendi okuluma gittim sonra Arya'nınkine gelip sonra tekrar kendi okuluma döndüm. Her şey sabah 8 ile 11.30 arasında olup bitti. 

Okuldan sonra kızlarla cafede oturduk sonra bir süre eve uğrayıp tekrar çıktım. Kızlar geleneksel erken doğum günü kutlamamı gerçekleştirdiler tabi ki :))) Geçen yıldan beri herkesin d.gününü pasta yerine sevdiği başka bir şeyle kutluyoruz. Bu yıl benimkini patlıcan kebabına mum dikerek kutladı kızlar 😂 Bayılırım patlıcan kebabına 🤩

Doğum günüm 1 Ağustos ama o tarihte bir arada olamıyoruz diye her yıl okul kapanırken kutlanıyor doğum günüm :)) 

Sürpriz dediğin böyle olur :)) 

Bir okul yılını daha bitiren yorgun ama mutlu öğretmenler olarak dağıldık evlerimize bugün. Yarın tatilin ilk gününde coşan öğretmenler olarak canlı müzikle gecelere akacağız :)) 

Yarın üniversite sınavına girecek eski öğrencilerim var. Kalbim onlarla. Umarım tüm gençler emeklerinin karşılığını alır, hayallerine bir adım daha yaklaşırlar.

Aramızda kalsın...

Canım Ceren'in yazısını okuyunca yazmak istedim. 

Çok sevdiğim bir arkadaşım var. Bana göre o benim gizli en yakın arkadaşım. Gizli diyorum çünkü onun bu durumdan haberi yok :)) Aynı okuldayız, aynı yıl evlenmişiz, saçlarımız aynı, giyim tarzımız aynı, deniz, doğa aşkımız aynı... Tek fark benim kızım 10, onun kızı henüz 1 yaşında :)) Beraber yüzeriz, koşarız, yer içer coşarız, her işin altından beraber kalkarız ve çooooook eğleniriz. Ama yazın pek görüşemeyiz. Bazen hüzünleniyorum okul kapanacağı için ama olsun; iyi olalım da yine buluşuruz diyorum. 

İnanır mısınız bir zamanlar Hopa'da paket kahve servisi yoktu! Çok şükür artık var :)

...

30'dan sonra tüm sevdiklerim için tek şey söylemeye/düşünmeye başladım: "İyi olsun da varsın görüş(e)meyelim." Çok sevdiğim arkadaşlarım ya ülkenin ya da dünyanın diğer ucunda... İstanbul, Antalya, Ankara, Zonguldak, İngiltere, Amerika, Almanya... Bazılarıyla aramız eskisi gibi değil. Ne yapsam düzeltemedim. Bazen olmuyor :( Ama olsun iyi olsunlar da gerisi teferruat :) 

İnsan hep yalnız aslında. "En yakın arkadaşım" dediklerimiz yanı başımızda olsa bile gün geliyor saklıyoruz en derinimizi kendimize. Anlatsak yargılanırız, dışlanırız, kırarız, kırılırız belki de. Bazı şeyleri kendimize saklamak daha kolay ve daha az sancılı sanırım.

Hızla akıp giden günler...

Haziran'ın 11'i olmuş bile!

Son günler çok hızlı geçti. Okulun son haftasına geldik. Nisan'da yaptığımız geleneksel bahar şenliğimizi yazamadan Mayıs gelip geçti. 

Pandemide ara vermek zorunda kalmasak 7. olacaktı ama olsun :) Tabi ki yine çuval yarışından sandalye kapmacaya, halat çekmekten kaşıkla yumurta taşımaya bir sürü eğlenceli oyun oynadık tüm okul :)) 

... 

Bizim okulda sosyal etkinlikler hiç bitmiyor. Turnuvalar, şenlik, sene sonu kutlamaları,mangallar... Her sene 8lere veda mangalı yapıyoruz. Bu yıl da Mayıs'ın son gününde yaptık. Yağmura rağmen keyifli bir gündü. 

... 

Haziran gelince evdeki gündem Arya'nın doğum günü ve ilkokul mezuniyeti oldu. Doğum günü kutlamaları, sınıf pikniği ve mezuniyet fotoğraf çekimi, yıl sonu gösterisi derken 10 gün göz açıp kapayıncaya dek geçmiş :) 

Öğretmeniyle aynı boya gelen minik(?) kuşum benim :)) 

Ne ara büyüdü bu kadar :D

Arya'nın sınıfının yıl sonu gösterisi olarak hazırladığı 

Aşık Veysel Şiir Dinletisi

Gösteri sonrası Arya, öğretmeni ve yakın arkadaşı Seda :) 

Doğum günü ve mezuniyet kutlamaları  günlerce sürünce araya balkonda mini piknik sıkıştırmaya karar verdik.

Hafta sonu gelince derin bir oh çekmedim desem yalan olur :)) Ama o rahatlık uzun sürmedi. Cumartesi gününü inanılmaz bir mide ağrısı ile yatakta geçirdim. Bu sabah biraz kendime geldim. Geldiğim gibi de ayaklanıp çocukları Nusret mayın gemisine götürdüm.

Dönüşte dondurma yedik. Şimdi evde Lego oynuyorlar. Az sonra badminton oynamaya çıkacağız. Çocuklu hayat çok hareketli çoook :))