Şarkılar olmasa... Şiirler olmasa... Bazı renkler, bazı yollar, bazı anlar olmasa... Belki daha kolay olur Hayat ama daha güzel olmaz asla!
Alıştım sanırım kaybettiklerimin acısına ama acılar hafiflediği için değil de başka türlüsü mümkün olmadığı için...
Sevdiğim bir şarkıydı. Epey zaman oldu dinlemeyeli. Acılara alışmak zor Mrs. Kedi. Acının bildiğim tek ilacı var, zaman.
YanıtlaSilBazı şarkıların zamanı geçmiyor sanki Mr. Kaplan. Ne zaman karşıma çıksa severek dinlediğim şarkılardan bir Nev'in bu şarkısı. Zaman her şeyin ilacı derler... Öyle mi bilemiyorum ama zaman aktıkça insan kendini devam etmek zorunda hissediyor bir şekilde.
SilSayfana geldim yazılanları okudum kalpte hissederek. Nev' in şarkısını pek severim.
YanıtlaSilAcı hayatın her döneminde var. Yüzümdeki her çizginin mutlaka üçte biri acıların eseri. Şükür geri kalanları çok gülmekten ve hayret etmekten.
Zaman, tüm bunları yavaş yavaş yedirerek yaşatıyor sana ki, aynadaki sen o zaman anlıyorsun hangi çizikte hangi duygu var. :/
Öyle güzel anlatmışsın ki Momentoscum... Çizgilerin ne zaman ve neden olduğunu en iyi eski fotoğraflara bakarken anlıyorum ben. Bu fotoğrafta daha şu olmamıştı, henüz şunu yaşamamıştım diyorum genç halime bakıp :) Ama bazen de ne kadar da toymuşum, hayatı hiç bilmiyormuşum diyorum aynı fotolara bakarken :)
SilAh sevgili kedi ah...
YanıtlaSilGidenler oluyor. Gelenler oluyor. Hayat tren gibi, sen kompartmanda oturuyorsun, kulağında bir müzik, elinde bir kitap. Bir durakta biri giriyor içeriye, belki gelip yanına oturuyor, iki cümlenin belini kırıyor yarenlik ediyorsunuz birbirinize. Belki taaa en uzakta ayakta duruyor, sen uzaktan izleyip nasıl biri olabileceğine dair fikirler yürütüyor ve hakikaten o olduğuna inandırıyorsun kendini. Bu bir müzisyendir diyorsun, ona bir rol biçiyorsun, belki seviyorsun kendi yarattığın hayali kahramanı. Sonra o iniyor ardından bakıyorsun bir süre. Başka birileri girip çıkıyor kompartmana bazısı ilgini çekiyor bazısı yok gibi bazısı "aaa Ayşe?" kaç senedir görmediğin okul arkadaşın. Yine hoşbeş, yine ayrılıklar, yine inip binmeler, biraz kitap, biraz camdan boş boş bakmak, biraz "aaa vergiyi ödeyivereyim, son günü.." bir bakmışsın durağın gelmiş, kalkıp iniyorsun sen de bir noktada. Senin de ardından bakıyorlar, seni de bir süre düşünüyorlar, belki bir ömür boyu bile düşünebiliyor biri.. Sonra o da iniyor.. Tren hep gidiyor.
Hayat böyle :) Sürekli kendini yeniliyor iyi ki.
Canım Ceren'im, peki biz niye o aynı kompartımanda takılıp kalıyoruz acaba? Kendimi ring seferi yapan bir trende gibi hissediyorum bazen. Sürekli aynı hat üzerinde bir ileri bir geri... İnsek trenden ya da başka kompartımana geçsek... Birileri gelsin diye beklemek yerine biz gitsek başka başka diyarlara... Gidenin ardından bakan olmasak bir seferliğine...
SilBilemiyorum belki biz de farkında olmadan başka kompartımanlara gidiyoruz, birilerinin hayatından geçip gidiyoruz onlar dururken. Bilemiyorum...
evet işte hayatın döngüsü bu.
YanıtlaSilEvet öyle...
SilÜniversite günlerime döndüm bu şarkıyla. O zamanlar çok dinlerdik. Ben Mühürlü Kaderim'i de çok severdim.
YanıtlaSilBen de severim Nev şarkılarını :)
SilNev... Ne kadar zaman olmuş dinlemeyeli hemde ne çok zaman... İyi geldi.
YanıtlaSilSevindim :)
SilHer şiiri sevmem ama bazı şairlerin yeribaşkadır. Özdemir Asaf da o özel şairlerden biridir benim için 😊
Sil