Yazıya "Ne garip..." diye başlayacaktım ki birden içimdeki ses "Neden garip? Belki de normali bu! dedi.
Yazmak ve ruh halim arasındaki bağlantıdan bahsedecektim. Garip bulduğum şey bazen çok mutlu olduğum anlarda hiç yazma ihtiyacı hissetmeyişim sadece yaşamaya odaklanışım bazen de tam tersine çok mutsuz olduğum zamanlarda hiç yazmak istemeyişimdi. Yani bazen mutluyken yazıyorum, bazen mutsuzken; bazen çok mutluyken hiç yazasım gelmiyor, bazen de çok mutsuzken hiç yazasım gelmiyor. Yani yazma isteğim ile ruh durumum arasında bir oran orantı olmayışı bana garip geldi :)))
İçimdeki sese göre bunda bir gariplik yokmuş, normalmiş :)
Neredeyse 1 hafta önce yazmışım en son. Arada pek kayda değer bir şey olmadı sanırım. Halledilmesi gereken birkaç resmi işi hallettim, aile büyükleri evlerine döndüler, Arya'yla birlikte yaz tatili için günlük bir program hazırlayıp ona uymaya başladık, mutfak dolaplarının eksik kapakları tamamlandı.
Gönüllüsü olduğum Hopa Kültür Sanat Evi'nin Kazım Koyuncu'yu Anma etkinlikleri gerçekleştirildi. Bu kez aktif görev almadan sadece katılımcı olarak oradaydım.
Bugüne gelirsek, bugünü temizliğe ayırdık. Ocak, tezgah, mutfak dolaplarını sildim, banyoları yıkadım, Evrim tüm evi süpürdü. Oturduğum yerden kalkıp yerleri de silersem temizlik bitecek inşallah.
Temizlik molasında yemek işini de hallettim :) Günün menüsü: Ayran aşı çorbası ve şeftalili nar ekşili semizotu salatası :) Salatanın tarifini geçen yaz vermiştim diye hatırlıyorum ama blogda bulamadım. Insta da varmış :)
Salatayı sırf son hafta 3 kez yaptım ve her seferinde afiyetle silip süpürdük. Tadı efsane güzel oluyor 🥗😍 Ben hava çok sıcak olunca kahvaltı niyetine koca bir kase yiyorum bu salatadan. Diğer öğünlerde zar zor paylaşıyoruz Evrim'le :))
Denerseniz şimdiden afiyet olsun :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder