Hayat ve Hayati Kaptan - 17. Bölüm

Önce Hayat indi usulca vapurdan. İskelede bekleyen Yasemin Hanım'la Rıfat'a doğru attığı her adımda gerisin geriye koşmak, aşık olduğu adamı bulmak, kollarına atılmak, hayattan çaldıkları o bir güne geri dönmek istiyordu. 

- Hoş geldin Hayat. Seni merak ettim.

- Hoş buldum Rıfat. Merak edilecek bir şey yoktu. Eskiden de olduğu gibi teyzemlerin evinde kaldım yine. Merhaba Yasemin Hanım.

- A hadi ama Hayat! Bırakmıştık "Hanım"ları. Hayati de gelemedi dün eve. Ne yaptı etti hiç bilmiyorum. Çok merak ettik biz de onu. Siz karşılaşıp konuştunuz mu?

Hayat'ın cevap vermesine gerek kalmadan Hayati Kaptan iskelede göründü; Yasemin, Hayat'ın sessizliğini fark etmeden kocasına doğru yöneldi. Rıfat ve Hayat da gayr-ı ihtiyari izlediler bakışlarıyla onu.

- Hayatım seni çok merak ettim, çocuklar da seni sorup durdular. Ne yaptın? Nerede kaldın gece? İyi misin?

- Telaşa gerek yok Yasemin. Baktım işte başımın çaresine. Merak etme iyiyim. Hadi bekletmeyelim çocukları.

Konuşurlarken Yasemin, Hayati Bey'in üstünü başını düzeltiyor, ara ara eliyle yüzünü tutuyordu. Hayat daha fazla dayanamayarak kafasını çevirdi.

- Rıfat, yorgunum. Gidelim artık.

- Tamam ama sizi beklerken Yasemin Hanım bizi çaya davet etti.

- Hiç rahatsızlık vermeyelim. Hayati Kaptan da dün geceyi dışarda geçirmiş zaten. 

- Hayat! Hayat! Çaya bekliyorum sizi mutlaka akşama.

- Yasemin Ha... Yasemin, n'olur mazur görün bizi bu seferlik. Ben biraz yorgunum. 

- Tamam o zaman yarın diyelim. Olur mu Rıfat Bey?

- Tabi, seve seve geliriz Yasemin Hanım.

- Görüşmek üzere o zaman.

- İyi akşamlar.

Hayat ve Rıfat uzaklaşırken Yasemin, Hayati Kaptan'ın koluna girdi.

- Ne kadar da yakışıyorlar. Sizi beklerken Rıfat Bey hep Hayat'tan bahsetti. Gözleri ışıldıyor adeta ondan bahsederken. 

- Daha önce de söylemiştim Yasemin. Lütfen bu mevzuya karışma!

- Neden kızdığını anlayamıyorum Hayati. Üstelik ben bir şey yapmıyorum ki!

- Neyse, yorgunum zaten. Erkenden yatıp uyumak istiyorum. Lütfen birilerini evimize davet etmeden önce benim de fikrimi al.

- Tamam hayatım.

- Geçen sefer de böyle demiştin. Umarım bu son olur.

Yasemin, Hayati Kaptan'ın bu huysuzluğunu evinden, ailesinden uzakta geçirmek zorunda kaldığı geceye yorup üstüne pek düşmedi. Dinlenince geçer nasılsa bu hali diyerek eve kadar sessiz kalmaya çalıştı. Eve vardıklarında Hayati Kaptan banyoya, Yasemin mutfağa girdi. Aynı dakikalarda Hayat ve Rıfat, Hayat'ın evine varmışlar; Raife Hanım, Rıfat'ı bırakmayıp yemeğe kalması için ısrar etmişti. 

Hayat kendini çok bitkin hissediyordu. Bir süre izin isteyip kendini banyoya attı. Sıcak suyun altında bir süre öylece durdu, gözünden süzülen yaşlar saçından süzülen sulara karışıyor; akan su az da olsa iyi geliyordu. Bir gayret kendini banyodan dışarı atıp giyindi ve yemek için aşağıya indi. Keyifsiz hali kimsenin gözünden kaçmamıştı ama Rıfat onu sorulardan kurtarmak için hemen o keyifli hikayelerinden birini anlatmaya başladı. Raife Hanım ve Ali Bey, Rıfat'ı dinlemeye dalınca Hayat Rıfat'a minnettar bir bakışla teşekkür etti sessizce. Rıfat çaktırmadan göz kırpıp devam etti hikayesine.

Yemek bitip sofra toplama faslı başlayınca Hayat, annesinin sorularından daha fazla kaçamayacağını anlamıştı. Hızlı hızlı mutfağa gidip gelip sofrayı toplarken soruları mümkün olan en kısa sürede savuşturmak için aklını toplamaya çalıştı. 

- Hayat, halin gözümden kaçtı sanma. Rıfat Bey oğluma ayıp olmasın diye sofrada soramadım ama nedir bu halin? 

- Bir şeyim yok annecim, merak etmeyin.

- Bana bir şeyim yok deme kızım! Annenim ben senin; nefesinden, duruşundan anlarım bir derdin olduğunu. Rıfat'la mı tartıştınız diyeceğim ama mümkün değil. Şu çocuk seni kıracağına kafasını kırar eminim. Ah kıymet bilsen keşke! Yıllardır süründürüyorsun çocuğu. Ada'nın tüm kızları sevinçten uçardı Rıfat sana gösterdiği ilginin yarısını onlara gösterse. Ama sen...

- Anne, lütfen başlama yine!

- İyi! Bildiğin gibi yap! Kız kurusu ol, kal başımıza!

- Bu kadar bıktıysanız benden, söyleyin gideyim.

- Onu mu diyorum ben şimdi? İşine gelmeyince nasıl çarpıtıyorsun konuyu! Ben seninle uğraşamayacağım. Bizim zamanımızda böyle değildi ki! Biz anamız babamız nasıl uygun görürse öyle yapardık. Şimdi gençlerde dil pabuç kadar maşallah! 

- Ah anne...

- Tamam, tamam. Hadi bir kahve yap da götür babanla Rıfat Bey oğluma.

Hayat kahveleri götürdüğünde Rıfat'la Ali Bey tavlaya başlamışlardı. Ali Bey neşeyle Rıfat'a takıldı:

- Kızım, senin bu arkadaşın çok iyi, çok hoş da tavladan hiç anlamıyor yav!

- Sizin ustalığınız karşısında kim olsa kaybeder Ali Amcacım, benim hakkımı yemeyin şimdi!

Hayat gülümsedi. Rıfat annesiyle babasını mutlu etmeyi çok iyi biliyordu. Ne zaman gelse eve bir neşe hakim oluyor, Ali Bey ve Raife Hanım'ın yüzünde güller açıyordu. Belki de içlerindeki erkek çocuk özlemini gideriyordu Rıfat onların. 

Tavla bitince Rıfat ayrılmak için izin isteyip ayaklandı. Kapıda içerideki güler yüzlü Rıfat'ın yerini endişeli bir Rıfat almıştı. 

- Hayat, Raife teyzeler telaşlanmasın diye konuyu açmadım ama çok üzgün görünüyorsun. İş yerinde mi bir sorun oldu. Yayınevi mevzusundan bahsettin mi Raife teyzelere? Yayınevinin sahibi olan arkadaşım gelecek ay bazı yazarlarla görüşmek üzere Türkiye'ye gelecek. Sizi mutlaka tanıştıracağım.

- Henüz bahsetmedim Rıfat. Daha sonra konuşalım mı bu konuyu?

- Tamam. Yarın seni alırım evden.

- Yarın mı?

- Yasemin Hanım yarın kesin bekliyorum dedi ya...

- Ah! Aklımdan çıkmıştı.

- Tamam sen şimdi iyice dinlen. Yarın görüşürüz. İyi geceler Hayat!

- İyi geceler Rıfat.

*Şarkı: Göreceksin - Nilüfer

1. Bölüm ve diğer tüm bölümler