Pazartesi sabahı Trabzon'a gittik; fıtık için ikinci kez epidural enjeksiyon yapıldı. İşe yaradı mı? Bilmiyorum. Tek bildiğim şu an işlem öncesinden daha çok ağrı hissettiğim. Doktora göre normal ve ağrı giderek azalacak. 20 gün sonra kontrole gideceğim yine.
Hem mental hem de fiziksel olarak çok yorgunum. Birinden biri iyi olsa toparlayıp yola devam edeceğim ama her iki cephede savaşmak çok zor. Su koyuvermekle kendimi tutmak arasında gidip geliyorum. Bir an öyle, bir an böyleyim. İradem sınanıyor. Yine de kendi hakkımı teslim edeyim. Tam vazgeçecek gibi olurken "Hayır" diyorum kendime, "Devam et, durma, geri adım atma!"
Zorlu bir yokuştayım; bu yokuşu da diğerleri gibi arkamda bırakmak için var gücümle tırmanmalıyım.
Son beş yılım, mehter takımı gibi iki ileri bir geri ile geçti ama artık daha fazla geri adım atıp atıp ilerlemeye çalışmak istemiyorum. Gerçekten ilerlemek istiyorum. Daha önce aştığım ya da çevresinden dolaştığım tüm zorluklar gibi bunu da aşıp arkamda bırakmak istiyorum. Aslında tam olarak aşabilmem, arkamda bırakabilmem için olması gereken bazı şeyler var. Hani falda derler ya 3 vakte kadar... İşte benim ilerlememin de vakti var. Gerekli koşullar sağlanana dek sorunların çevresinde cambazlık yapmayı başarmam gerek.
Yapabileceğime inanmak istiyorum.
Elbette yaparsın. Hep yapmadın mı?
YanıtlaSilTeşekkürler. Yapamadıklarım da var maalesef ama bu onlardan biri olmayacak umarım.
SilHepsi geçecek Mrs. Kedi. Ve siz bu acıların, sıkıntılı dönemin pek az kısmını hatırlayacaksınız. Şimdi biraz dişinizi sıkın, sabır gösterin ve sizi bekleyen mutlu, huzurlu, sevinçli günlere kucak açın. Geçmiş günlerinizin ağırlığı hala hafızamda. Dayanma gücünüze ve geleceğe dair umutlarınıza şaşırmıştım. Siz yine her türlü güçlüğü aşabilecek donanıma sahipsiniz, buna yürekten inanıyorum. En büyük şansınız yanınızda sizi seven bir eş ve dünyalar güzeli evlâdınız. Hepinize sağlık ve mutluluklar diliyorum:)
YanıtlaSilBu arada sevgili Makbule Abalı'nın blogunda gördüğüm ve çok hoşuma giden Mevlâna'dan bir alıntıyı bırakayım burada size:)
Sil"Bazen bitmek bilmeyen dertler yağmur olur üstüne yağar.
Ama unutma ki , rengârenk gökkuşağı yağmurdan sonra çıkar."
Mr. Kaplan, hiç yüzyüze gelmemiş olsak dahi beni gerçekten tanıdığına ve anladığına inandığım ender insanlardan birisiniz. Bıraktığınız alıntı tam da hayatı anlatıyor. Hep öyle oluyor. Uzun yağmurlardan sonra gökkuşağı gülümsetiyor insanı. Hatırlattığınız için teşekkürler :)
SilGeçti geçti. Ne söylesem sana diye düşündüm, sonra söyleyebileceğim her şeyi bildiğini ve bu günleri de atlatabilecek kadar güçlü olduğunu fark ettim. Seni seviyorum ❤️
YanıtlaSilAh Handan bir döngünün içindeyim, senin yaptığın gibi kırıp çıkmak istiyorum ama henüz çıkış noktasını bulamadım. Ben de seni seviyorum ❤️
SilBedensel acılar geçiyor Rabbim şifalar versin yaşarken zor tabi ama unutuluyor. Siz güçlü bir kadınsınız bunun altından kolay kalkacağınıza inanıyorum o güzel yavrunuzun yüzüne bakmak bile yeter. Hülya
YanıtlaSilÇok teşekkürler. Şanslıyım ki yavrum gerçekten sorumluluk sahibi bir bireye dönüştü yıllar içinde. Uzun zaman önce Bilge ve Annesi blogunun sahibesine bir yorum yapmıştım. Ne güzel, Bilge'ye hayranım, bizim evde işler hiç öyle değil diye. O da bana cevaben Bilge'nin benim kızımdan yaşça büyük olduğunu ve gelecekte işlerin değişip kolaylaşacapını söylemişti. Bahsettiği zaman hiç gelmeyecek gibiydi benim için ama şimdi durup bakınca gelmiş bile. Kızıma baktıkça ve kendi sorumluluklarını yerine getirdiğini gördükçe dediğiniz gibi daha iyi hissediyorum kendimi.
Silgeçmiş olsun. geçer bu günler de :) fıtık için ameliyat olma, o doktoru ara demiştim yaa :)
YanıtlaSilO doktora gidecek vaktim ve enerjim yok Deep. Hopa'dan bir yere gidip gelmek çok zor. Kolayca gidebileceğim tek yer Rize; mümkünse orda halledip geçmek istiyorum bu mevzuyu.
Silhaklısın, kolaylıklar.
SilÇok geçmiş olsun.
YanıtlaSilAcılarınız, sıkıntılarınız çabucak geçsin gitsin İnşaallah.
Çok teşekkürler.
SilTabii ki yaparsın, biz sana inanıyoruz. :)
YanıtlaSilÇok çok teşekkürler :)
Sil