Bu Kez Yoldan Bildiriyorum :)

Şu an Havaist ile yoldayım. 11 gibi havaalanında olurum. Check-in yapıp tekerlekli sandalyeye bineceğim. Heyecanlıyım :p

İstanbul Havaalanına gelenler bilir, başlı başına bir ilçe kadar büyük havaalanı. Girişten boarding kapılarına yürürken günlük 10bin adım hedefini tamamlamak mümkün. Ne kendimi ne de çantamı o kadar süre taşıyamayacağım için tekerlekli sandalye talep ettim. Uçuştan 48 saat önce talep yapılması gerekiyor. Ben biraz geç kaldım, 36 saat kala şansımı denedim; onayladılar.

Uçağım 12.15'te. Değişiklik olmazsa 14.10 gibi Rize'de olacağım. Evrim karşılayacak beni. Şöyle elinde çiçeklerle karşılasa ve beni şaşırtsa diyeceğim ama aklına geleceğini sanmıyorum.

Her şeyi karşı taraftan beklememek lazım diyerek mesaj attım Evrim'e :))

Bakalım işe yarayacak mı 😄

Çiçek böcek bahane; eve dönmek, çekirdek aileme kavuşacak olmak şahane 🥰 

Annemler çok güzel baktılar bana. Hastaneye götürüp getirdiler, tüm gün başımda beklediler. Onlarla kaldığım 5 gün içinde sulu köfteden ayvalı kerevize, dolmadan ciğer tavaya sevdiğim tüm yemekleri yaptı annem. Ve tabi ki yine kendine diye aldığı ama benim seveceğimi düşündüğü kıyafetleri bana giydirerek uğurladı evden :D

İlk yıllarda bu giyim kuşam mevzu büyük sorundu aramızda. Annem taşlı tuşlu, parıltılı, leoparlı, dantelli tüllü kıyafetler sevdiği, bense onlardan koşarak kaçtığım için hiç anlaşamıyorduk. Son yıllarda o benim tarzıma doğru kaydığı için biraz daha kolay anlaşır olduk :)) Şu an Gülnur Collection'a ait - yani annemin dolaptan - polar bir eşofman ve snowboardcu tarzı renkli bir sweatshirt ile dönüyorum eve :)

Güncelleme: Havaalanına geldim. 

Şans bu ya bugün ağrım var ve uçak tam dolu 😣 Ekstra boş koltuk hayalim suya düştü 😢 

Neyse bu da geçer 🙂

... 

Umarım bir dahaki yazımı evimden, sevdiceğimin ve kızımın yanından yazıyor olacağım :)

Görüşmek üzere 🙋🏻‍♀️