Perşembe, Aralık 19, 2019
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Ay saçı burma Uzakta durma Gel ay sevgilim Boynunu burma Dağda duman yeri var Kaşta keman yeri var Yarim benden incinmiş ...
-
"Çok güçlüsün. Ben olsam onca şeye dayanamazdım." O kadar çok duydum ki bu cümleleri... Değilim! Dayanmamak gibi bi... -
Bir önceki yazımda bahsetmiştim mutfak aşkıma geri döndüğümden. Epeydir uzak kalınca hamburger yapmak için düştüm netteki tariflerin peşine ...
eh hayat işteee oluyo böyleeee :) almanyada var kara ormanlar ve pastası çokzeel :) bazen tomurcuk bazen söğüt oluyoz geçiyoz iştee. tomurcuku yeğlerim her zamaaan. hayata şaşırmak, hep heyecanlı olmaaak :)
YanıtlaSilDeep, bazen geçmiyor. Ve bazen insan tüm ağırlığıyla yaşamak istiyor. Sadece paylaşmak istiyor, teselli edilmek değil. Belki sadece anlaşılmak... Ama hafife almak, geçer ya demek pek de işe yarar değil şu süreçte.
SilBelli dönemlerde herkes bahar bahçeler, yeni açan tomurcuklar ile gölgesine sığındığı koca gövdeli, köklü çınarların arasında kalmış, birine öykünüp diğerine sığınmıştır. Bunları yaşamayan adem oğlunun/kızının varlığına inanmıyorum. Daha kuvvetli ya da daha hafif yaşamıştır mutlaka. Yaşam sürprizlerle dolu. Ne her zaman bahardır, ağaçlar tomurcuklanır, ne de biteviye kış hüküm sürer. Yaşadığımız her acı bize bir şeyler öğretir, daha güçlü kılar. Zaman önemlidir bence. Her şeyin ilâcı.
YanıtlaSilHafife almak, teselli etmek değil niyetim. Ayakta kalabilmek, elindekilerle yetinmek, yeni açan tomurcuklara öykünürken kara kışın tadına varabilecek yönlerini de keşfetmek gerek. Sevmek gerek, önce kendini, sonra çevrendekileri, herkesi, her şeyi. Acıları, hüzünleri, hataları bile. Sevginin sonu mutluluğa çıkar.
Sözün özü insanlık hâlleri... Kendine iyi bak Mrs. Kedi:)
Nasıl güzel anlattınız :) insanlık hali işte benimki de! Kışı sevmeyi de öğrenir elbet insan. Misal karlı dağları severek başladım ben. Bir de o karlar inse o dağlardan, kaplasa tüm ormanı, beyaza boyasa tüm dalları... O zaman daha çok seveceğim kışı eminim :)
SilBiliyor musun, burada bir çalılık var. Baharda çiçek vermeden yeşillenir, yaz boyu hiç bir özelliği olmayan bir çalılık olarak durur bir köşede, sonbaharda da yeşil cılız yapraklarını döker. Çırılçıplak kalır.
YanıtlaSilFakat; Aralık başında bu çalılığa birşey olur. Birde top top bembeyaz çiçekler açar. İlk sene gördüğümde "hay şaşkın, ne diye çiçek açmış bu mevsimde, donacak çiçekleri dökülecek" demiştim. Sonra, ertesi sene yeniden, sonraki sene yeniden.. Sonunda dayanamadım sordum bir bilenine, nedir bunun hali dedim.. A o çok ünlüdür burada, kışın çiçek açar, şubata dek çiçekli kalır o dedi.
Sen de öylesin kuzucuğum, sen de öyle.... Ondan değerlisin. Kara orman ya da başka yer, nerede olursan ol, kışın ortasında açtığın ve artık doğanın tek bir renk bile bırakmadığı bir dönemde insanı düşündürdğün için çok güzelsin. Kıymetini biliyoruz, biz, bizler :) Zor günlerde çiçek açmak kolay mı? Yazın herkes açar.....
Ya ben sana ne diyeyim ki şimdi :) içimin kapılarını açıp beni bana götürüyorsun her konuşmamızda, yazışmamızda. Hayatın verdiği en güzel hediyelerden birisin. Ömürlük dostumsun, canıma cansın. O zaman bu kış çiçeklerini severim ki ben :) nasıl ki sonbaharı ilk kez şu yaşımda anlayıp sevdiysem, kışı da, Kara ormanı da öyle görüp öyle severim, beni böylesine anlayan, olduğum gibi kabul edenler olduktan sonra :)
Sil