Bir Kadın, Bir Erkek - Ağaç Ev Sohbetleri #19

Bu haftanın ağaç ev sohbet konusu için fikir DBE'den geldi. Deep "Olur tabi" deyince ve benim de bu konuda yazmaya çok ihtiyacım olunca ilk yazıyı ben yazayım dedim. Kaptırınca biraz(?!) uzun yazmış olabilirim ama n'apalım ben bu kısa yazma işinde pek iyi değilim :D

İşte bu haftanın soruları:

1) Kadın ve erkek arasında duygusal* cinsel bir yakınlık olmaksızın gerçek bir dostluk olabileceğine inanıyor musunuz? Olursa nasıl olur? Yakın mı, mesafeli mi? Eğlenceli mi, sıkıcı mı?

Evet, kadın-erkek arkadaşlığının mümkün olduğuna inanıyorum ama bazı ön koşullara bağlı bu arkadaşlık. Bu koşullar yetiştirilme tarzı ve karşı cinse bakış açısı ile çok yakından alakalı. Küçüklüğünden itibaren kız-erkek bir arada büyüyen, evde, okulda, sokakta bir arada oynayan kızlar ve erkekler büyüdüklerinde de rahatça arkadaş olabilirken, "Aman kızım erkeklerden kendini sakın! Uzak dur, asla güvenme!" mantığı ile büyütülen kızlar ve "Benim paşam ne canlar yakacak, kızlar pervane olacak etrafında!" minvalinde sözlerle büyütülen erkekler arkadaşlığın ne demek olduğunu bile öğrenemiyor maalesef (Bilmedikleri için ihtiyaç da duymuyor olabilirler diyeceğim ama tam öyle de değil galiba durum). Oysa kadın-erkek arkadaşlığı insanlığın gelişmesi için elzem. Arkadaşlık etmeyi bilmeyen bir insanın iyi bir sevgili ya da eş olabileceğine inanmıyorum. Gördüğü her karşı cinsi, potansiyel sevgili ya da daha kötüsü cinsel obje olarak değerlendiren biri nasıl iyi bir eş, iyi bir anne ya da baba olabilir ki? Öncelikle insan olarak bakabilmeliyiz birbirimize. Bunun tohumları da çocuklukta atılmalı.

Benim oldum olası bir sürü erkek arkadaşım olmuştur. Sevgili değil, arkadaş. Arada sevgilim olmasını çok istediğim arkadaşlarım da olmadı değil tabi ama kısmet işte :))) İlk okulda Ender adında bir arkadaşım vardı ki saçlarına bayılırdım, bana hep kedileri anımsatırdı saçları nedense. Yine ilkokul arkadaşlarımdan Üzeyir ve Kemal'i de severdim. Aynı mahallede karşılıklı evlerde oturduğumuz Dursun'la okul sonrası ve yazları hep birlikte oynardık. Orta sondan itibaren sıra arkadaşlarım hep erkekti. Orta sonda Burak Mert, lise hazırlıkta Serhat, ön sıramda oturan Soner ve Burak, Serhat'tan sonraki sıra arkadaşım Ahmet, lise 2 ve 3'te Görkem ve Eray.

Üniversitede 100 kişilik sınıftaki 10 erkekle ilk muhabbet kuran ve onlarla en çok takılan da yine bendim. Üniversite hayatımın 3,5 yılı haftanın en az 2-3 günü 3 erkekle (Acıbadem'in 3 atlısı Oktay, Volkan ve Berkay'a şuradan göz atabilirsiniz) aynı evde geçti. Sonra Kerem (Evrim'le tanışma kaynağımız:), Mustafa ve Evrim'in diğer arkadaşları... Sürekli bir sürü erkeğin içindeydim ve çok eğleniyordum. Say deseniz bu kadar kız ismi sayamam :P Tabi ki bir sürü de kız arkadaşım oldu yıllar içinde ama şimdi konumuz başka :)

Kadın-erkek arkadaşlığı benim hayatımın vazgeçilmezlerinden sanırım. Ne zaman ki arkadaşlarımla arama mesafeler girdi, o zaman tökezlemeye başladım hayatta. Hatta birkaç gün önce eşimle tam da bu konu üzerine konuştuk. Arkadaşlarımın eksikliğini çok hissettiğimi anlattım Evrim'e. Eskiden saatlerce konuştuğum, her biriyle ayrı bir hobi paylaştığım erkek arkadaşlarımdan çok uzaktayım şimdi. Kimiyle gece gündüz gezip geyik yaparken kimiyle kitap değiş tokuşu yapar, kimiyle dibine kadar dertleşir ağlar, kimiyle film/dizi izler, kimiyle gecelere akardım ki hepsinin yeri ayrıdır hâlâ gönlümde. Son yıllarda tüm bunları yapamadığım için bunaldığım anlar giderek arttı.

Şu sıralar arkadaş olarak konuşabileceğim birilerine çok ihtiyaç duyuyorum. Çünkü ben gerçekten kadın-erkek sohbetini çok seviyorum. Erkeklerin her türlü konuya o kadar düz ve olduğu gibi bakabilmeleri beni mest ediyor. Bu yüzden Evrim eşim olmasının yanı sıra hayattaki en yakın arkadaşım da aynı zamanda. Eşim benim bu halimi bildiği için şimdiye dek çok anlayışlıydı. Bu anlayış önceki arkadaşlarımın hepsini tanıması ve hepsine çok güvenmesinden kaynaklı tabi ki. AMA - evet artık hayatımızda AMAlar var maalesef - şu saatten sonra sıfırdan birine güvenemeyeceğini, erkeklerin %80-90'ının tüm kadınları sadece "kadın" olarak gördüğünü söylüyor. İşin ucu istenmeyen yerlere gider ve suçlusu sen olursun diyor. Ben mi ne diyorum? Ne desem boş! Adamı ikna etsem sonra dediği şey gelse başıma... ki olmamış / olmayacak iş değil. Sonra otur ayıkla pirincin taşını ayıklayabilirsen! Ama burada bir parantez açıp tüm erkeklerin kadınları sadece "kadın" olarak gördüğü önermesini asla savunmadığımı belirtmek istiyorum. İlk başta da dediğim gibi kız-erkek bir arada olmaya alışık insanlar için cinsiyet önemli değil arkadaşlık konusunda ama diğerleri için bir şey diyemiyorum. Belli bir olgunluğa ve doygunluğa erişmekle alakalı kadın-erkek arkadaşlığının kurulabilmesi ve devam etmesi. Bu olgunluk ve doygunluk mevcutsa bir kadın ve bir erkek pekala çok yakın arkadaş, dost olabilir. Buradan tüm yakın erkek arkadaşlarıma selam olsun :) Her fırsatta görüşüp eğlendiğimiz günleri özlemle anıyorum.

*Yorumlardan sonra duygusal kelimesini editledim :) Duygusal yakınlık olmadan arkadaşlık, dostluk olmaz tabi ki :)

Dipnot: Acıbadem'in 3 atlısı ile ilgili yazıyı ararken 2010 yılında yazdığım başka bir yazı dikkatimi çekti. Kadın-erkek arkadaşlığına o an çevremdeki erkeklerin nasıl baktığından bahsetmiş ve bakış açılarını eleştirmişim o yazıda. Biraz fevri ve sitemkar bir yazı olmuş ama çok da haksız değilim yazdıklarımda.