İnsanın sevme kapasitesi kişiden kişiye değişiyor. A kişisinin sevme kapasitesi sonsuzken, B kişisinin sevme kapasitesi sınırlı olabiliyor. A kişisi B kişisini sonsuz severken B kişisi ne yapsa o kadar sevemiyor. Hâl böyle olunca ne kadar çok sevilirse, o kadar çok sevmek için kapasitesinin sınırları ile boğuşurken yorgun düşüyor insan.
İnsan hak ettiğinden fazla olan sevgiye karşılık vermeye, tam karşılığını veremese bile en azından layık olmaya çalışmaktan yorulunca ne yapacağını bilemiyor. Bunalıyor, eziliyor, hatta bazen kaçacak yer arıyor. Kaçamazsa da mahcubiyetinden kurtulmak için o sevginin hak ettiginden fazla olan kısmını yok etmeye, bile bile kendini sabote etmeye çalışıyor. Olmadık yerden sorun çıkarıyor, durduk yere huzursuzluk yaratıyor. "Bu kadar sevme beni" çığlıkları atıyor sessizce. Demem o ki, sevginin fazlası da yaramıyor.
Biliyorum sevgi karşılık beklemez, hesap kitap bilmez. Biliyorum sayılara, skorlara, sonuca odaklanmaktansa süreçten keyif almak lazım hayatta. "Oh ne çok seviliyorum, ne güzel!" deyip sevgi seline bırakması lazım insanın kendisini belki de ama işte siz yine de hak edilenden fazlasını kendinize saklayın ki sevginiz yük olmasın sevdiğinizin omuzlarına.
Sevgi karşık beklemez mi? Emin misiniz?:)
YanıtlaSilSanırım aşkla karıştırmış olmalısınız.
Sevgi bana göre karşılıklıdır. O zaman taşlar oturur yerine. Sevgiyi aldığın kadar verirsin. Aşıksan, geçmiş olsun, yapacak bir şey yok ama sen ne kadar seversen o kadar sevilirsin. Seni sevmeyen sevgini haketmez. Sevgini haketmeyen birini ısrarla sevmeye devam ediyorsan ya bir doktora görünmen lâzım, ya da daha kötüsü aşıksındır:)
Mr.Kaplan sizinle aşk ve sevgi mevzusuna kesinlikle ters açılardan bakıyoruz :D
SilBence sevgi kesinlikle karşılık beklemez, seven insan "Sevdiğim mutlu olsun yeter, beni sevmese de, hiç benim olmasa da, hatta cok uzaklarda olsa da olur, yeter ki o iyi olsun" der. Ama aşık öyle mi? Benim olsun, aşkıma karşılık versin, benim gözüm ondan başkasını görmüyor, onunki de benden başkasını görmesin" der. Aşkının kendinden uzakta ve başkasıyla mutlu olmasını kabul edecek aşık gördünüz mü siz hiç? Ama seven insan başkadır, bencil değildir. Ne kadar karşılık gördüğü ile değil sevdiğinin ne kadar mutlu olduğu ile ilgilenir.
Sevgi karşımızadir, aşk kendimize. Sevgi, "Senin mutluluğunla mutluyum" diyebilmektir,
Aşk ise, "Sana ihtiyacım var, sensiz bedbahtim." demek. Aşık, benim canım yanıyor, onun da yansın; o da ayni acıyı çeksin de beni anlasın derken seven sevdiğinin kılına zarar gelmesin diye tüm acıyı kendi üstlenir.
"Seni benden daha çok sevecek birinin var olduğuna inandığım an bir saniye durup engel olmam mutluluğuna." diyen aşık mıdır yoksa sonsuz sevgisinden mi gelir bu cesareti?
Bu yorum yazar tarafından silindi.
SilBu konu çok su götürür:) Yine dönebilirim, size bir adet Ümit Besen'in "Nikah Masası" şarkısını hediye edeyim:) şimdilik.
Sil"Nikahına beni çağır sevgilim
İstersen şahidin, olurum senin."
Bu şarkı size ilk cevabım olur belki. Buradaki sevgi değil, aşktır mesela:))
Benim aşk dediğime siz sevgi, sizin aşk dediğinize ben sevgi diyorum :) Uzlaşamayız ama anlayıp anlaşabiliriz sanırım :)
SilDahlim gerekiyor gibi geldi bana :)))) daha da içinden çıkılmaz hale gelsin diye..
SilBen sayın kaplana katılıyorum sevgi karşılıklı olmalı çünkü aşk gibi uçucu bir his değil, sevgi bir ilişki ve etkileşim ama kedime de katılıyorum karşılıklı ama karşılık beklemeden kendi kendine zaman ve deneyimle oluşan bir durum bence sevgi.. emek yani. Aşk ise o anlık, tepkisel..
Düşünüyorum, düşünüyorum... Bence hepimiz seviyoruz da kaçımız aşığız bilmiyoruz :))) Sevmek de güzel, aşk da! Adına ne dersek diyelim, hep denk düşsün sevgimiz, aşkımız birbirine; karşılık bulsun tüm hislerimiz, üzülmesin hiç yüreklerimiz <3
SilHiç size eziyet eden, sürekli sizi kandıran birini sevebilir misiniz? Çöl Çiçeği geldi aklıma. Çöl Çiçeği aşıktı mesela. Ama bence sevgi yoktu aralarında. Aşk bitti, herkes yoluna gitti. Ama aşk biter mi? Küllerinden belki doğar yeniden:)
SilBu arada sizi ikna etmek gibi bir niyetim yok ki:) Sadece tartışıyoruz ve bu benim hoşuma gidiyor:)
Çöl Çiçeği'ninki kesinlikle aşk! Ben de bayılıyorum böyle tartışmaya :) Aslında her zaman birbirine yakın şeyler söylüyoruz da bazen tanımsal/kavramsal farklılıklar oluyor tabi :)
Silay yaa biri bana seni seviyorum dese çok korkarım vallaaaa :) hemen kaçmak lazım :)
YanıtlaSilDüne kadar yediğimiz kazıklar hep cok sevdigini söyleyenlerden olduğu için eşime iş hayatı için hep aynı cümleyi söylerim:
Sil"En çok "Seni pek severim bilirsin" diyenden korkmalısın. Aman diyeyim iş yerinde kimse sevmesin seni!"
Bu hayatta birileri durduk yere seni seviyorum derse kaçmalısın bazen :))))
Herşeyin fazlası zarar... Hak ettiğinden fazlasını vermemek gerek.
YanıtlaSilKesinlikle.
SilBen buna "değer katma" diye baktım, sevgi değil de değer katma anlam yükleme bazen olmasını iatediğin kıyafeti giydirip bunun onun derisi olduğunu sanma.. Beklentiler yani ağırlık veriyor ilişkilere..
YanıtlaSilAh şu beklentilerimiz...
SilOlanı olduğu gibi kabul edemeyişlerimiz...
Hep çok düşünmekten bunlar! Boşuna en sevdigim söz değil: "Ignorance is bliss!" Ne kadar az düşünce/bilgi, o kadar mutluluk üç günlük dünyada: D
Sanirim bu sorunun cevabini bulmak icin daha dogmamis bebegimizi neden seviyoruz (bize hic karsiligi yok) sorusunu sorarak bulabiliriz. Bence sevgi de ask da karsilikli degil. Insanin yaradilis sebebiyle sevgiye ihtiyaci var. Karsilik gorsun gormesin her insan birsey sever, insan bulamiyorsa tasi bocegi agaci sever. Boyutu da tamamen gonlunun hacmiyle orantilidir. Ask dersen sevginin farkli bir hali gibi geliyor bana. Bazi kosullar bir araya geliyor ve bir vurgun hissi oluyor (yine karsilikli olmasi gerekmez) ve asik gece gunduz yari dusunur oluyor.
YanıtlaSilBence de sevgi karşılık umarak yapılan bir şey değil. Kendiliğinden gelişen ve tek isteği sevilenin iyiliği olan bir his sevgi. Karşılık bulunca mutluluk kaynağı oluyor tabi ki :)
SilFazla sevmek, hak ettiğinden fazla değer vermeye benziyor bence. Nasıl değer kıymeti bilinmezse azaldığı gibi sevgide azalıyor zaman..
YanıtlaSilİşte bazılarının sevgisi öyle acayip ki ne yapsan azalmıyor!
SilValla bence; ne yapsan azalmayan sevgi ancak ana/(hadi baba da diyelim)-evlat sevgisidir ancak. Kişileri severiz ,severiz, verici oluruz onlar için,ne yapacağımızı şaşırırız,belki yaranmaya çalışırız, her işine koşarız,ittirir,kaktırır bahane si var deriz.Ama bir yere kadar.Bunların sınırı vardır.Bir yerde ,usul usul o sevgi biter gider.Belki sizin yaptığınızdan belki de zamandan.Sulanmayan çiçek gibi solar.Sevecek başka bir şey bulunuverir.
YanıtlaSilHatta bu aşk için bile geçerlidir. Aşk bile gelir geçer.Ama keşke geçmeyen aşk olsa, derim bak.
Güzel olup da bitmeyen şey yok hayatta. Eğer bitmeyen aşk varsa orda muhakkak bir terslik vardır :)))
SilSevgi dili diye bir kitap vardı, o geldi aklıma.. herkesinki farklı :)
YanıtlaSil