Bugün lazer randevum için bir güzellik merkezinin bekleme salonundaydım. Salonda arkadaşlarını bekleyen 3 genç kız vardı.
- Kanka ben bir kot aldım, acayip güzel ama olmadı bana, dur göstereyim.
- Bana ver kanka. Sana olmadıysa bana olur.
- Yok kızım ona olmuyorsa sana da olmaz.
- Yok kanka ben çok kilo aldım, olur belki size.
- Kanka kaç beden ki?
- Bilmiyom kanka 32 galiba.
- Yok kanka sana da olmaz o zaman.
- Kanka ona olmuyorsa bana olur. Ben ondan zayıfım.
...
Sohbetleri bir süre daha bu minvalde devam etti ve sonra içerde beklemekten sıkılıp dışarı çıktılar. Binanın önünde fotoğraf çekilmeye başladılar. Bir o yana, bir bu yana, biraz da şöyle... Bir sürü fotoğraf çekildiler. Benim sıram gelince kafamda deli sorularla ilerledim koridorda.
Kendi gençliğimi düşündüm. Ben de böyle miydim acaba? Kesinlikle "kanka" diye gezmiyordum ama ya gerisi? Böyle kaba saba mıydı hareketlerim? Öyle olmadığımı düşünmek istiyorum ama içten içe biliyorum ki aynı kelimeler olmasa da benzer şekilde kendimden büyükler için bir şekilde kaba saba ya da uçuk kaçıktım. Tabi ki o yaşlarda bunun farkında değildim, biri kolumdan tutup söyleseydi kaale alıp kendime çeki düzen vermek yerine saldırıya geçerdim sanırım. Normal olduğuma o kadar emindim ki... Oysa şimdi kesinlikle rahatsız edici olduğuma eminim. Ama o yaşlarda pervasızdık ve her şeye inat çok eğleniyorduk.
Dün akşam ilkokul arkadaşlarımızla yaşlandık sohbeti yapıyorduk, üzgündük ama bugün gördüklerim beni epey düşündürdü ve yaş almanın da avantajları, kendine göre iyi yanları olduğunu görmemi sağladı. Kısacası sanırım her yaşın güzelliği ayrı :)
Benimde dilime dolanmış bir kanka kelimesi yoktu. Ki çevremde kimsede yoktu. :)))
YanıtlaSilTelefon zaten yoktu.
Nispeten iyi durum sayılır
😁😁
Bana da nispeten biz daha iyiydik gibi geldi ama 10-15 yıl sonra o 3 kızı bulup sorsak, onlar da "Biz yine iyiydik, şimdikiler daha fena" diyecekler muhtemelen 🙈😅
SilBen o kızların tam aksiyim sanırım, sessiz, çekingen, utangaç... Sesimi biri duyacak diye korkardım :')
YanıtlaSilBen o kadar yüksek sesle konuşurum ki hala çevredekiler dönüp bakar bizimle konuşuyor yoksa diye 🙈 keşke daha kısık sesle konuşabilsem. Sessiz, sakin bir ailede, ortamda mı büyüdünüz? Ben kavga gürültü içinde büyüdüğüm için sesimi pek kontrol edemiyorum maalesef.
SilGen Y ile Z arasındaki fark çok bariz, bu yaş almakla ilişkili değil sadece. Farklı bir algı ve ilgileri var onların, psikolojik örüntüleri de farklı. Şimdi 2010 sonrasına da Gen Alpha deniyor, onlar da milenyum çocuklarından çok farklılar bak..
YanıtlaSilBir arkadaşım var 2 çocuğu var ilki 18 yaşında yani Gen Z ikinci 10 yaşında yani Gen alpha, onunla tartıştık da bu konuyu geçen gün.. Alpha çok daha iyi dedi :))))) Umut var yani bizim adımıza..
Oh içime su serptin canım Cerenim <3
SilDünden beri Arya'ya bakıyorum, büyüdükçe nasıl biri olacak acaba diye. Şu an selamlaşmayı, rica etmeyi, teşekkür etmeyi bilen hatta kibarlığı ile bazen bizi şaşkına çeviren bir çocuk. O da benim gibi bağıra bağıra konuşuyor ve tepkileri fevri ama dışarıdan bakıldığında göze batan kaba davranışları hiç yok. Umarım büyüyünce değişmez :) Ben gençliğimde az çok bahsettiğim o kızlar gibiydim ama Arya daha farklı olacak diye umuyorum :) Saf mıyım biraz acaba :))))))
Bazı davranışları garip bulsam da kuşak farkını kabul ediyoruz ya da etmek zorundayız:) Zamanla bugün trend olan şeyler yarın garip gelecek. Gençliğimde uzun favori modaydı. Kulak memesine kadar favori uzatmayanlara uzaylı muamelesi yapılırdı. Uzun saçlar, İspanyol paça pantolonlar vs. O günlerin fotoğraflarına bakıp gülüyorum halime. Şimdiki gençler dövmeli, küpeli, yırtık blucinli falan. Gün gelecek onlar da gülecek bu hallerine. Ama geçmiş kuşaklara göre bizim bir farkımız var sanırım. Eskiden dedeler, büyükanneler kes şu saçlarını, ne o kız gibi, ya da ne o favoriler biraz daha kısaltsan ne güzel olur diye uyarırlardı. Bizim nesil daha mı toleranslı yoksa nasıl olsa bildiklerini okuyacaklar diye yenilgiyi baştan mı kabul ediyoruz, bilmiyorum:)
YanıtlaSilHer devrin modası, stili, zevkleri, bakış açısı farklı. Saç-baş, kılık-kıyafet, takılar vs. değişiyor sürekli. Bunlar normal tabi ki ama edeb, görgü, hal-tavır, tutum değişmeleri korkutuyor beni biraz. Giderek yavanlaşıyor, basitleşiyor, aynılaşıp anlamsızlaşıyor bazı şeyler gibi geliyor. Bazen de böyle düşününce "Hah! Baya yaşlı insan kıvamına erdim ben!" diyorum kendi kendime. Kararsız kalıyorum bazen düşüncelerim konusunda.
Sil