Öyle bir zamanda gel ki...

Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.

ellerimde koparmaya çalıştığım zincirlerden kalma yara izleri

yeni yeni iyileşmeye yüz tutmuş olsun.

gözlerimde öyle bir karanlık olsun ki, gören kör oldum sansın.

yanaklarım kurumuş olsun göz yaşlarımdan, dudaklarımsa çatlak çatlak.

öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.

belki bin tane aşktan geçmiş olayım ve hiçbiri olmasın gözümde.

hiçbiri tamamlayamamış olsun cümlelerimi,

hiç biri bağlayamamış olsun geceyi sabaha.

hiçbirinin gülüşünün her anı senin kadar aklıma işlenmemiş olsun.

hiçbirinin hayali en güzel haliyle barınamamış olsun beynimde.

hiçbirinin izi kalmamış olsun bedenimde.

öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.

sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun.

ellerim kimsenin üzerinde eriyip gitmemiş olsun, gezinse bile.

dudaklarım senin adını söylerkenki gibi kıvrılmamış olsun hiç bi ad’a yeterince.

yerine koymaya çalıştığım her beden yok olup gitmiş olsun kumlar aktıkça tane tane.

unuttuğumu sandığım, vazgeçtiğimi sandığım,

sevmediğimi sandığım öyle bir zamanda gel ki

yerçekimine karşı koysun damarlarımda beni yaşatan her zerre.

öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın…

Dipnot: Yukarıdaki şiiri şuradan aldım. Ezginin Günlüğü - 40 yıllık şarkılar albümünden "Gelmiyorsun" şarkısını dinlerken aklıma Orhan Veli'nin "Öyle bir havada gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın." dizeleri geldi. O dizeler Orhan Veli'nin "İstanbul İçin" adlı şiirinden alıntı ama yukarıdaki şiirden tam emin olamadım.