Cumartesi günleri Arhavi'de pazar kurulur - kurulurdu -. Sabah tam gitmeye niyetlenirken pazarın kurulmayacağını öğrendim. Peşine polislerin sahildeki ağaçlara olay yeri bandı sararak sahili kapattığını gördüm. Öylesine şaşırdım ki bir an ölüp bedenimi terk etmişim de polis cinayet mahalini güvenlik kordonuna alıyormuş hissiyle izledim polisleri.
Hayat kıyamet senaryolu filmlere döndü iyice. 1-2 saat önce de çocukların market, pazar gibi yerlere girişi yasaklandı. Park - bahçe yasak, sahil yasak, market yasak... Ne yapayım ben şimdi çocuğu? Ben sokakta büyüdüm, çocuk ev hapsinde! Aklıma mukayyet olmakta zorlanıyorum. Bugün kendimi geçtim, çocuklara üzülüyorum. Televizyon, ödev, oyun, yemek... İyi de nereye kadar? Havalar ısınınca ne olacak? Parkı olan sitelerde oturanlar şanslı, günde 5-10 dk da olsa çıkabilir çocuklar. Keşke bahçeli bir evde otursaydık. Ufacık, 3x5 bilemedin 5x5 bir alana bile razıyım şu an. İki koşturup biraz zıplardık en azından açık havada. Bakalım ne yapacağız ilerleyen günlerde.
Sabahları iyice geç kalkmaya başladık. Geceleri çok geç yatıyoruz. Kalktıktan sonra rutinimiz şöyle: kahvaltı, çizgi film, ödev, yemek, oyun, çizgi film, oyun, uyku. Ödev işini Evrim'le nöbetleşe hallediyoruz: bir gün o, bir gün ben. Onlar baba-kız ödev yaparken ben de spor yapıyorum.
Spordan önce biraz gitar çalışmıştım. Gitar derslerim belirsiz bir süreliğine ertelendi tabi ki Corona yüzünden ama vazgeçmedim. Bir arkadaşımdan gitar dersi videolarını aldım. İzleyerek çalıyorum kendi kendime. Hatta yeni bir şarkı öğrendim bile. Haluk Levent'ten gidiyorum. En son "Beni Biraz Anlasana"yı öğrenmiştim, videolardan da "Hani Benim Olacaktın"ı öğrendim. Her gün az da olsa çalmaya çalışıyorum.
Corona'ya ve ondan sebep içine düştüğümüz bu ev hapsine yenik düşmemeye çalışıyorum. Yıllardır yapayım, öğreneyim dediğim ne varsa hepsini tek tek yapayım diyorum ama bakalım bu ruh halim ne kadar devam edecek.
Akıl sağlımızı korumak için arkadaşlarımızla ve ailelerimizle iletişim halinde kalmak çok önemli bu süreçte. Çeşit çeşit yeni uygulama var. Şimdilik arkadaşlar arasında sohbet için Houseparty ve Whatsapp kullanıyoruz ama sanırım yakında online dersler için de Zoom kullanacağız.
Günler böyle geçiyor şimdilik ama çember giderek daralıyor gibi hissediyorum ve nefes almak giderek zorlaşacak gibi geliyor. Umarım bir an önce geçer gider bu günler.
Kickbox dersine gidiyordum ben de bir senesinde, insan harika forma giriyor hareketleri yapmaya çalışırken, eve gwlip Can'ı yere yıkmanın keyfi ise paha biçilmezdi :D Ah ah hocamız hamile kalıp gitmeyeydi şimdi bu erkekleri mum gibi yapardım bennn :D
YanıtlaSilGerçekten iyi geliyor insana böyle dövüş sanatları dersleri :D
SilEvin erkeği üzerinde denemesi de ayrı keyifli :))))
Ne güzel vakit geçiriyorsunuz bakın.. insan her şeye adapte olabiliyor işte.. bu günler de geçecek yakında ve bizler gülümsemeyle anacağız bu zamanları..
YanıtlaSilEvet ne kadar ağlayıp sızlansak da adaptasyon yetimiz işliyor :)
SilSizi gördüm ya, içim açıldı <3 Uyum yeteneğimizin sınavını veriyoruz hepimiz..
YanıtlaSilGerçekten adaptasyon yetilerimize şaşırıyorum günden güne :)
SilYazdıklarınızı okuduktan sonra "İçim açıldı." sözcükleri geçti aklımdan. Sonra bir baktım ki DBE benden önce davranmış:) Thaibox nereden aklınıza geldi?:) Birileri sizi fazla kızdırmış olmalı:))
YanıtlaSilEn erken nisan sonuna kadar yapacak bir şeyler bulmak lazım. TV haber kanallarının, sosyal medyanın, çevremizin, hepimizin ağzından bal damlıyor bu aralar.
Üniversite yılarımda Kickbox yapmayı çok istemiştim ama malum öğrencilik bütçem izin vermemişti. Bir ara Yıldız Teknik Üni.de ücretsiz dersler buldum ama bu kez de saatleri ve yeri bana uymadı. Sonraki yıllar iş güç, çoluk çocuk derken hep erteledim. İçimde ukde kalmıştı. Corona kahrolsun, sıkıntıdan inrernete vurdum kendimi ve o sayfa senin bu site benim gezerken tamamen tesadüf eseri online Tahibox dersine rastladım. Üstelik de başlangıç dersi! Krizi fırsata çevirme şansımı kullanayım diyerek başladım, umarım derslerin devamı gelir :)
SilMr. Kaplan bugünlerde az yazıp az yorum yapıyorsunuz. Canınızın pek bir şey istemediğini biliyor ve anlıyorum ama n'olur yazmaya devam edin. Ben gerçekten blogları takip ederek nefes almaya çalışıyorum.
Haklısınız. İnanın ki kendimi fena halde zorluyorum. Yazmamamın en büyük nedeni, yazacaklarımın moral bozucu olması durumu. Mesela aklıma insanlar tam evlere kapanmışken büyük bir deprem yaşanması durumu geliyor.
SilBu aralar güzel şeylerden bahsederek önce kendimi olmak üzere okuru kandırmak iki yüzlülük gibi geliyor bana. Fakat sizi, eskisinden iyi görüyorum. Şu sıralar sizin enerjinizden faydalanalım biraz:) Bense daha iyi olmaya çalışacağım.
Halihazırda moraller çok da iyi olmadığı için bozma ihtimaliniz çok değil aslında :)))) şaka bir yana bugünlerde herkesin canı sıkkın, enerjimiz düşük, kendimizi alışmaya, devam etmeye zorluyoruz. Benim de iyi anlarım, patlayacak gibi olduğum berbat anlarım var. İkisinin ortası olan anlar da çok sıkıcı ve içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor benim de sizin gibi. Umarım en kısa sürede bir denge buluruz içimizde :)
SilUmarım şu virüs biter de her şey eski haline döner. Biz de şehir dışına kaçıp deniz havası almayı çok özledik.
YanıtlaSilYazın geleceğinden bile şüphe etmeye başladım :(
Sil