Being Extraordinary - Ağaç Ev Sohbetleri #26

Bu haftanın konusu Deep'ten geldi. Başlık neden İngilizce diye sorarsanız, bilmiyorum. İçimden öyle geçti.

Konumuz: “Sıradan olmak, farklı olmak. Bu konuda ne düşünüyorsunuz? Sıradan olmak gibi bir korkunuz var mı?”

Yazarken cevapları düşünmeye devam ediyorum. Henüz karar vermedim. Benden önce yazan arkadaşlarımın sayfalarında tartışmalar alevlenmiş, çarşı karışmış, mevzu epey ilerlemiş. Hepsine yetişmem mümkün değil ama genel olarak fikir ayrılıklarının "sıradan" kelimesinin farklı algılanmasından, sözlük anlamındansa zihinlerde oluşan farklı çağrışımlardan yola çıkılarak seçim yapılmasından kaynaklanmış olduğunu sanıyorum. Bu durumda kelimenin önce sözlükteki anlamına sonra da bana çağrıştırdıklarına bakalım.

Sözlük anlamı:

Sıradan: Hiçbir özelliği ve niteliği olmayan, bayağı, değersiz, niteliksiz. (Uvvvv epey sert :)

Çağrışımları:

Sıradan: Her an, her yerde karşılaşılabilinecek olan. Benzerlerinden daha değerli olmasını sağlayacak belirgin bir niteliği, bir özelliği olmayan. Bu noktada eklemem gerekir ki benzerlerinden farklı olmamasını çok da negatif bir durum olarak değerlendirmiyorum.

Görüldüğü üzere sözlük anlamı hayli acımasızken bendeki çağrışımı daha ortadan, daha nötr :) Kelimenin sözlük anlamı hayli negatif. Oysa ben sıradanlığı o kadar negatif bulmuyorum sanırım. Sonuçta "sıradan" diye bir şey olmasa "sıradışı" diye bir şey de olmaz zaten.

Genel olarak bakılınca sıradanlık çok cazip gözükmese de bence sıradışılık da çok gerçekçi bir hal değil. Bence dünyada belli archetypelar var ve hepimiz öyle ya da böyle o archetypelardan birine uyuyoruz. Yani hepimiz farklıyız ama o kadar da farklı değiliz. Böyle anlatınca biraz karışık oldu. Demek istediğimi biraz açayım. Şimdi diyelim ki dünyada 100 tip insan var. İşte hepimiz bu 100 tipten biriyiz. "İnsanlar çift yaratılmıştır" derler. Yani dış görünüşü size tıpa tıp benzeyen biri dışarıda bir yerlerde yaşıyor olabilir. İşte ben de kişiliklerimizin de daha doğrusu en genel anlamda benliklerimizin de birebir aynılarının mevcut olduğunu düşünüyorum. Sınırları belli olan bir Dünya ve Hayat söz konusu iken ne kadar sıradışı olunabilir ki zaten? 

Sıradanlıkla ilgili genel fikrimden sonra gelelim haftanın sorularına. Sıradan olmak mı, farklı olmak mı? Sıradan olmak istiyor muyum, sıradan olmaktan korkuyor muyum? Sıradan olmak yukarıda da bahsettiğim üzere negatif bir şey değil benim için ama kendimi sıradan biri olarak değerlendiremiyorum. "Sıradışıyım, olağanüstüyüm, muhteşemim!" demek değil bu asla. Aksine olması gerekenden negatif yönde farklı olduğum için çok sorun yaşamışlığım var. Bazı zamanlarda çaresizce sıradan olmayı, sıradanlığı, rutin hayatı, bir topluluğun benzerlerinden ayırt edilemeyen bir parçası olmayı çok istiyorum. Ama nedense bu konuda pek başarılı olamıyorum. Sıradan olmaktan değil sıradışı olmaktan korkuyorum bile diyebilirim. Ama bu noktada "Dikkat çekmek değil amacım, sadece var olmaya çalışmak!" diyen Mr. Kaplan'ın kulaklarını çınlatarak asıl sorunun sıradan ya da sıradışı olmak değil "kendim olmak, ben olmak, var olmak" olduğunu vurgulamak istiyorum. Keşke hepimiz ister sıradan, ister sıradışı olarak ya da en güzeli hiçbir kalıba sığmaya uğraşmadan sadece kendimiz olabilsek hiç korkmadan, hiç tereddüt etmeden. 

Bu haftaki konuda çok net cevaplarım yok. Sıradanlık mı zor, sıradışılık mı bilemiyorum. Hatta bu kavramların gerçekten var olup olmadıklarını bile sorgulayan sayfalarca yazı yazabilirim gibi geliyor ama şu anki zihinsel durumum bir şeyleri toplayıp bir araya getirmeme pek izin vermiyor. Hafta bitmeden iyi kötü bir şeyler yazabildiğim için sevinmekle yetiniyorum şu an :)

Haftaya yeni bir Ağaç Ev Sohbeti'nde buluşalım :)