O kadar bunaldım ki İMDAAAAAAT diye bağırmak istiyorum :(
Arya'nın bitmeyen ezber ödevleri, ikide bir gelip anne sorsana, anne dinlesene deyişi... Ezber ödevi bitince İngilizce ödevinin çilesi... Kendin yap, yapamadığını boş bırak diyorum yok illa ki hepsini yapmak istiyor.
Okulda yapılacak Tubitak fuarına yetiştirmem gereken proje...
Mutfakta bekleyen bulaşıklar,
Yatak odasında katlanıp yerleştirilmeyi bekleyen çamaşırlar,
Okumam gereken 2 adet sınav kağıdı,
Halledilecek ufak tefek bir sürü iş...
Yarın tüm gün dersimin olması ve üstüne de nöbetçi olmak...
Ve daha bir sürü şey...
Offfffffffffffffff! O kadar boktan hissediyorum ki şu an...
Ben de hiçbir şeye yetişememe, kendini kaybetme modundayım bugün. Her düşündüğümde yeni yapılması gereken bir iş geliyor aklıma ki bak şu amda aramam gereken kuzenimi jatırladım. Bu sabah gerilmişken kendime bir kahve yaptım, dedim ki on beş dakikayı ayır ruhuna. Camın önüne oturup ağaçları izleyerek on beş dakika geçirdim, ne bir iş ne bir plan sadece ağaçlara verdim dikkatimi. İyi geldi.
YanıtlaSilBen artık o 15 dk ile yetinmek istemiyorum. Tüm zamanım bana ait olsun istiyorum. Arya ikide bir anne deyip durmasın, işler yapılmak için beni beklemesin, sürekli bir şeyleri halletmek, bir şeylere yetişmek zorunda olmayayım... Aranacak akrabalar, eş, dost olmasın; onca zaman beni arayıp halin nicedir diye sormayanlar ben onları arayınca hiç durup düşünmeden sen bizi hiç arayıp sormuyorsun artık diye sitem etmesinler arsızca... Birileri de beni düşünsün, halimi görsün... Of çok bıkkınım Handan :( Meryem Uzerli gibi tükenmişlik sendromuna yakalandım deyip bir anda ülkeyi terk etmek istiyorum. Dağlara tepelere vurmak istiyorum kendimi, ona da vaktim yok. Yıldım :(
Sil"Geçecek, geçti, geçiyor" diye kendimi avutmaktan da sıkıldım. Elbet geçecek ama şu an geçmiyor işte!
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilÇamaşır ve bulaşık işi belki de devredilmeli, teklif etmekten zarar gelmez:)
YanıtlaSilBulaşık makinesini ben dolduruyorum, eşim denk gelirse boşaltıyor. Ama elde yıkanacak tencere, tava gibi şeyler hep beni bekliyor tabi ki. Çamaşır ve yemek işleri "Ben anlamam ki!" bahanesiyle hep bende. Bir de ben her şeyi yaptıktan sonra "Aman sanki ne yapıyorsun ki?! Söyleseydin ben yapardım" cümlelerini duymak var ki apayrı bir sinir bozukluğu. İçinden çıkamadığım bir döngüye kapılmış sürüklendiğimi hissediyorum. Neyse...
SilÖneriniz için teşekkürler :)
Bol "f" li bir "of" başlığını görünce ne oluyor, deyip koşup geldim. İnanın, sesiniz ta buralardan duyuldu:) Ya sağlık olsun, her şey olacağı yere varır. Arya biraz daha büyüsün, size yardım edecek:)
YanıtlaSilÖmür hep bir şeyleri beklemekle geçiyor Mr.Kaplan. Yaz gelsin, tatil olsun, çocuk büyüsün, emeklilik gelsin... Rahata ermek için hep bir şeyi beklemek zorunda olmamalı insan.
Silbütün yükün kadında olduğu hayat tarzımız devam ettiği sürece bizim maceramız hiç bitmeyecek..işlerin bir kısmını devretmelisin..
YanıtlaSilGörünürde işleri paylaşıyoruz. Ama her seferinde defalarca kez hatırlatmam ve belirsiz, keyfi bir süre beklemem gerekiyor. Oysa bir şeyi bir kez söylemek yeterli olmalı. Rutin yapılan günü, saati belli olan işler için hatırlatma gerekmez ki değil mi? Bana her gün ne yapacağımı söyleyen biri yok. Çevreme bakıp ne iş varsa yapıyorum. İsyan etmek de faydasız ama işte içimde kalacağına böyle yazarak hafifletmeye çalışıyorum sadece.
SilYaşıyorsun be KuyruksuzKedim :)
YanıtlaSilOffff dediğin anın üstünden zaman akmış gitmiş, eminim bir çok şey halledilmiştir.
Bunları yazarken hangilerinin en önemli olduğunu düşündüm ve sınav kâğıtları geçti aklımdan. Ama sonra ben lisede okurken edebiyat öğretmenim geldi aklıma. O hafta sınav sonuçlarını öğrenecektik, heyecanla beklediğimiz hocamız derse geldi ve yüzündeki yorgun, bitkin ifadeyle "çocuklar çok üzgünüm kâğıtları okuyamadım, 2 gün sonra açıklayacağım" dedi. Beklentimiz karşılanmamıştı ama anlayışla karşıladık, hem bir gün ya da iki gün sonra öğrensek ne değişecekti ki.
O yüzden her ne yaşıyorsan kendini daraltmadan devam et hayatına. Kızına da de ki; Canım yavrum, ıssız bir adada tek başınasın ve ancak bir gün sonra seni ordan kurtarabilecekler" :)) Nasıl fikir :))
Her şeyin çaresi var, bir tek ölümün yok! (vurucu cümleyi en sona bıraktım) :) <3
Zaman geçiyor da ben geçemiyorum artık. Üstünden atlayıp geçemiyorum. Biri geçse yenisi başlıyor. Neyse artık anlatmanın da faydası yok.
SilBütün bunları hep yaşadık, oğlumun ortaokul hazırlıktaki İngilizce derslerinde yaşadığım sıkıntıyı unutamam derdim şimdi gülüyorum hatırladıkça. Geçecek emin olun, sonra o günleri özleyeceksiniz, yeter ki sağlıkla geçsin...
YanıtlaSilHer şey gelip geçiyor tabi ki. Umarım gülerek hatırlayacağımız günlere ulaşabiliriz sağlıkla.
Siliş bölümü yapıp bazı işlerin sorumluluğunu eşine verebilirsin ve hiç dokunma ama o işlere, yapılmazsa kalsın öyle, sofra kurmak kaldırmak, bulaşıklar gibi, aç kalsanız da dokunma, bulaşıklar pis kalsa da dokunma, senin sorumluluğunda de bırak aç kalın pis kalsın, bir süre :)
YanıtlaSilEvet öyle yapmalıyım. Tekrar tekrar yapmalıyım.
SilSizi okadar iyi anlıyorum ki... Ben yazı okumaya gelmiştim geçmişe dair :)
YanıtlaSilRabbim kolaylastirsin...
Çok teşekkürler.
SilHiç yalnız değilsin. Yapılması gerekenler öyle üst üste geliyor ki. İmdaaaaatt diye çığlık atasım geliyor bazen.
YanıtlaSilEvet, biliyorum. Hepimiz aynı durumdayız maalesef. Kolay gelsin hepimize.
Silvalla ben de offffffffff....
YanıtlaSilYalnız değilim, yalnız değilsiniz. Maalesef aynı şeyleri yaşayan kocaman bir kalabalığız.
Sil