Bugünün asıl yazısı diğer blogumda ama oradaki bir cümleyi buraya taşımak istiyorum:
Doğuştan gelen mizacımız kim olduğumuzu belirlemede başrolü oynuyor. O temelin üzerine ailemizin ve okulun koydukları ile hayatın ilk yıllarında başımıza gelenler adım adım nihai kimliğimizi oluşturuyor.
İşte bu yüzden hayatın ilk seneleri çok önemli. "Görgülü kuşlar gördüğünü işler" derdi anneannem küçükler bir hata yaptığı zaman. O zamanlar tam anlamazdım ama anne-babaları eleştiriyormuş meğerse. Anne-baba olarak çocuklarımızın bizden ne gördüklerine, hareketlerimizden neler öğrendiklerine dikkat etmeliyiz. Aman onlar küçük ne anlayacaklar demek yapılabilecek en büyük hata. Unutmayalım ki onlar ortalama 2 yıl boyunca her duyduklarını kaydedip sonra da o kayıtları kullanarak konuşmaya başlayan canlılar. Aynı şekilde her hareketimizi kaydedip yarın önümüze koymaları da kaçınılmaz. Anne-baba olmak - aynı şekilde öğretmen olmak - çok ciddi bir mevzu ve büyük bir sorumluluk.
Bugün çocuklara verdiğimiz tepkiler yarın onlardan alacağımız tepkilerin kaynağı. Bunun farkına varıp mümkün oldukça bu bilinçle hareket edersek daha iyi ebeveynler olabiliriz. Benim gibi fevri biri için bunu uygulamak çok zordu ama Arya'nın ani tepkilerini birebir benden almış olmasını görmek beni çok üzüyordu. Bir süredir bu konuda kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Benim tepkilerim düzeldikçe onunkiler de düzeliyor :) Henüz yolumuz var ama eskiye nazaran epey ilerleme kaydettik. Ne demişler: "Başlamak bitirmenin yarısıdır" :)
ilk 6 yılda yerleşiyormuş gibi karakter. evet yaa yaklaşım önemli, yumuşak konuşup yumuşak tepkiler verince karşıdaki de ister istemez yumuşak konuşuyor. sert öfkeli konuşursak öyle yanıt alıyoruz :)
YanıtlaSilEvet ne ekersek onu biçiyoruz. Önce kendi tepkilerimizi kontrol edip doğru örnek olmalıyız ki çevremiz / sevdiklerimiz / çocuklarımız da tepkilerini ölçüp biçsin, gerekirse düzeltsin.
SilAtalarımız bilmeseler üzüm üzüme baka baka kararır derler miydi, bir de ağaç yaşken eğilir. Ben ona bir de bükülür ekliyeyim yine de, bazılarına o da gerekebiliyor:)
YanıtlaSilAtalarımız bu işi biliyormuş Sevgili Buraneros, büyük sözü dinlemek lazım :)
SilEvet gerçekten insan yaptığı şeyi birden çocuğunda da görünce istemsizce bir ayna karşısında bulmuş gibi oluyor kendisini...
YanıtlaSilUmuyorum ki doğrusunu bilip doğrusunu yapalım.
Evet, kendi yaptığımı Arya yapınca kendime gıcık oluyorum. Ne garip tepkiler veriyormuşum böyle diye şaşırıyorum. Aslında bir yandan iyi oluyor, ben de kendimi düzeltme fırsatı bulmuş oluyorum ama kendimi düzeltip Arya'ya da durumu anlatırken çift dikiş yapmak zor oluyor bazen :)
Sil