Ağaç Ev Sohbetleri #69

Bu haftanın Ağaç Ev Sohbet konusu Makbule Abalı'dan gelmiş:

"Evliliklerde Boşanma ve Ayrılıklar"

Öncelikle evlilik konusuna değinmek istiyorum. Toplum düzenini sürdürmek için ortaya çıkan zorlama bir kurum olduğunu düşünüyorum evliliğin. Bence insan bazı hayvan türleri gibi yaratılıştan tek eşli bir varlık değil. Öyle olsaydı boşanmalar, ayrılıklar, ikinci/üçüncü/beşinci/... eşler olmazdı hayatta. Tüm ömrünü tek eşle geçiren istisnalar kaideyi bozmaz tabi ki.

35 yıllık hayatımda yaptığım gözlemlere dayanarak ürettiğim bir teorim var evlilikler ve boşanmalar ile ilgili. Eskiden yapılan görücü usulü evlilikler günümüzün sevişerek yapılan evliliklerinden daha sağlam, daha uzun ömürlü. Peki neden öyle? Çünkü aşkın gözü kör ama ailelerin gözü görüyor; çünkü aşık olunca akıl mantık bünyeyi bir süreliğine terk ediyor ama işin içinde aileler varsa mantık ağır basıyor. Aşık olup evlenenler gerçekten birbirlerine uygunlar mı, aşk bitince sevgi ve saygıyı koruyabilirler mi pek düşünmüyorlar. Ailelerse tam tersine iki kişinin özelliklerini göz önünde bulundurarak birlikte bir evlilik yürütüp yürütemeyeceklerine bakıyorlar. Herkes kendi çocuğunun eksiğini, fazlasını biliyor, ona göre bir eş seçmeye çalışıyor.

"Bizim oğlan huysuzdur, hemen alev alır parlar ama hemen de sönüverir. Onu idare edecek sakin mizaçlı bir kız lazım"

"Bizim kız sakindir, sessizdir. Birazcık cevval bir oğlan lazım. Korusun, kollasın, hakkını yedirmesin."

"Bizim oğlan iyidir, hoştur da biraz saftır. Şöyle onu toparlayacak, çekip çevirecek bir kız lazım."

"Bizim kız pek güzeldir, pek işveli cilvelidir de ev işinden, yemekten pek anlamaz. Yumuşak huylu bir oğlan lazım ki kızımızı üzmesin."

"Bizim oğlanı işle yemekle hiç işi olmaz, varsa yoksa gezsin tozsun, hep sohbet muhabbet arar."

Dedim ya herkes kendi çocuğunun artısını eksisini bilir. İki aile artıyı eksiyi doğru hesaplarsa o evlilik ömür boyu sürer. Tabi ki gençlerin gönlünde başkalarının olmaması, tanışıp anlaşması, birbirinden hoşlanması da önemli bu aşamada :)) Bu koşullarda yapılan bir evlilik nice aşk evliliğinden uzun sürer. Bunlara ek olarak bir de sevişerek evlenenler, evlenmek için o kadar çabalamak, o kadar uğraşmak, o kadar çok engel aşmak zorunda kalıyor ki sonrasında herhangi bir şeye tahammül edecek hal kalmıyor kimsede. Mezun olmaktan iş bulmaya, aileleri ikna etmekten ev bulmaya kadar çeşit çeşit engel. Oysa görücü usulü evliliklerde zaten her şey hazır, sadece gençler tanışıp konuşuyorlar. Anlaşırlarsa oldu bu iş :))) 

Gelelim ayrılıklara, boşanmalara... Şair (Atilla İlhan) demiş ya "Çünkü ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili", işte bazı ayrılıklar gerçekten sevdaya dahil ama bazıları çoktan bitmiş sevdaların ilanı sadece.

Şimdi gelelim konu hakkındaki kişisel deneyimlerime. Tam 15 yıldır hayatı Evrim'le paylaşıyorum. 7 yıl sevgiliydik, 8 yıldır evliyiz. Bir daha dünyaya gelsem evlenmem ama evlilik kaçınılmazsa da eşimden başka eş istemem. Eşime böyle söylediğim zaman bozuluyor, o "Ben yine seni arar, seni bulur, seninle evlenirim." diyor. 

Evlilik çok zor. Tanıyanlara sorsak Dünya'nın en iyi 100 adamı listesine torpilsiz girecek bir adamla evliyim ve ben yine de evlilik çok zor diyorum. Henüz evli değilseniz bu sözümü iyice düşünün. Hali hazırda evliyseniz ve benimle aynı şekilde düşünmüyorsanız, tebrikler siz de kaideyi bozmayan istisnalardan birisiniz :)

Evrim'le ilişkimizin ilk yılı beni sevdiğinden hiç emin olamadım. Sonraki yıllar başka engelleri aşmakla uğraştım. 7 yılın sonunda evlendiğimizde gerçekten çok yorulmuştum. Evlilikle beraber ikimiz de bir süreliğine rahatladık. Sonra hamilelik, annelik, 2 yıl evde kalıp sadece anne olmak, sonra öğretmenlik, değişen iş ve ev hayatı, bambaşka bir şehirde yeniden bir hayat kurmak... Ordan oraya sürüklendiğimiz yıllar geçerken bir anda geldiğim 30lu yaşlar... 33-35 arası benlik kaygılarım, kendimi arayışım, bulduklarımdan memnun olmayışım...

Ve şimdi 15.yılımıza 1 ay kala hayatı kabullenişim, kendimle ve "bu kadarcık hayat"ımla barışıp bu kadarın aslında ne kadar çok olduğunu anlayışım... Ayrılmanın kıyısına kadar gidip gidip baktığımız ama o adımı atamadığımız; sevgimize, kızımıza, birbirimize kıyamadığımız anlarımız oldu. Belki yine olacak. Bilemiyorum ama bildiğim bir şey var ki o da evliliği sürdürmek için çok sevgi, gerçek saygı ve bitmez tükenmez bir çaba gerekiyor. Listede aşk yok, çünkü aşk eninde sonunda bitiyor. Evliliği sadece aşka endeksleyenlerin işi zor, sonu baştan belli maalesef.