Tek hayalim var şu anda, hiçliğin ortasında bir koltuk ve sonsuz müzik!
O kadar bunaldım ki... Tükenmez kalemle pimapenlere çizilmiş resimlerden, koşudan gelip duşa girdiğimde kapatıldığını gördüğüm kombiden, her yere dağılmış legolardan, tek tek katlanıp yerleştirilmiş giysileri daha gün bitmeden sağdan soldan toplamaktan, defalarca kez aynı şeyleri anlatmaktan... Yoruldum. Pişmanım.
Bu hayatı ben yarattım. Ama şu anda ben aynı ben değilim. İstemiyorum tüm bu karmaşayı! Tek istediğim kendimle kalmak, yazmak, yazmak, yazmak, okumak, tekrar yazmak... Sonra biraz koşmak, biraz yüzmek, kaçmak, ormanlara dalmak... Dünyaya kapatmak kendimi, hiçe saymak her şeyi... Ben benden gidiyorum. Tek istediğimse tüm yolları aşıp sadece kendime varmak!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Gaip
Storytel'e sardım iyiden iyiye :) Bu kez Şule Hocam'ın tavsiyesi ile Mahir Eriş'in kaleminden Beyti Engin'in seslendirdiği G...
-
Ay saçı burma Uzakta durma Gel ay sevgilim Boynunu burma Dağda duman yeri var Kaşta keman yeri var Yarim benden incinmiş ...
-
Bir önceki yazımda bahsetmiştim mutfak aşkıma geri döndüğümden. Epeydir uzak kalınca hamburger yapmak için düştüm netteki tariflerin peşine ... -
Herkes kendine en az bir kez sormuştur sanırım: "Ben burda ne yapıyorum? Ne için yaşıyorum? Amacım ne? Benim cevabım basit: Mutlu olmak...
Kendimizi bulma yolculuğunda acı da olacak! Ama pes etmek yok.
YanıtlaSilAcısız yürünmüyor yollar, büyünmüyor da tabi. Ama bu gidişle başka acıları mevcut acılara tercih edeceğim.
SilDoğaya terkedilen koltukları bilir misin? Ege kıyılarında ağaçların altında, yolların dışında, tarlalarda.. Eskidi diye atılan koltuklar, sanki en çok orada durmaları gerekiyormuş gibi durular, yağmurlar altında çürüyene dek.. Enfes bir şey.
YanıtlaSilBulursan ve "pireli" diye çekinmezsen, müzik dinlemek için aradığın yer onlardan biri olabilir..