Ağaç Ev Sohbetleri #143

Bu hafta Ağaç Ev Sohbetleri'nin konusu benden:

İkili ilişkilerde genel olarak daha çok seven misin, sevilen mi? Hangisiyken daha mutlusun?

Bu sorunun tek bir cevabı yok tabi ki :D Kişinin cevabı her bir ilişki için farklı olabilir. Örneğin kişi, A ile arkadaşlığında hep alttan alan, A'yı memnun eden - yani daha çok seven - kişi olurken; C ile arkadaşlığında ise asla taviz vermeyen, hep şımartılan, her istediği yapılan - yani daha çok sevilen - olabilir. Bir çocuk sevgisinden emin olduğu annesine her türlü kaprisi yaparken, ilgisini çekmeye çalıştığı babasına pervane olabilir. Tam tersi de mümkün tabi. 

Mr. Kaplan, iki kişinin aynı anda karşılıklı olarak aşık olmasının mümkün olmadığını söylüyor. Sanırım haklı. Her ilişkide bir çok seven var, bir de çok sevilip daha az karşılık veren. Daha önceki yazılarımda bahsetmiştim; Evrim'le biz bu rolleri dönüşümlü olarak paylaşıyoruz :)) İlk başta ben gözü kör aşıktım; her seferinde geç geldiği hâlde vazgeçmeden saatlerce gelmesini beklerdim. Şimdilerde ise Evrim beni mutlu etmek için alttan alan, istemese de birçok şeye ok diyen kişi oluyor genelde. Arya ile ilişkimizde de bu rolleri değişme hâli geçerli. Ne kadar verirsem, o kadar tepeme çıkıyor; ne kadar mesafe koyarsam, o kadar üstüme düşüyor. 

Kim daha çok seviyorsa kendini alttan alırken hatta kendinden ödün verirken buluyor bir şekilde. Çok sevilen zamanla şımarıyor galiba. Kendi ilişkilerimize ve çevremize baktıkça bir sürü örnek göreceğimize eminim.

Peki hangisiyken daha mutlu oluyorum? Ben sanırım zoru seviyorum. Kaçanı kovalamayı, yüz vermeyenin yüzünü görmeye çalışmayı, "Burdayım. Beni görmelisin!" demeyi seviyorum galiba :)) Evrim ikide birde - mesela en paspal ev halimle mutfakta yemek yaparken - beni çok beğendiğini söyleyince gıcık oluyorum. O zaman ortada bir "challenge" kalmıyor. Tırmalayacağım, kovalayıp elde edeceğim bir şey olmuyor. Bunu Evrim'e anlatmakta zorlanıyorum. "Daha ne istiyorsun? Seni her halinle seviyorum işte!" diyor.

Kadınlar zoru seviyor. Her halimle sevilmek istiyorum tabi ki ama çantada keklik olmak ya da sevdiğim adamın benim için çantada keklik olmasını istemiyorum. Nerde kaldı bu işin heyecanı? Beni her halimle seven Evrim, benden de aynı performansı bekliyor. Oysa ben birbirimiz için hazırlanmayı, birbirimizi şaşırtmayı, her gün - tamam en azından arada bir :) - birbirimizi yeniden tavlamak için çabalamamızı istiyorum. Yani öyle her daim açık açık çok sevilen olmanın uzun vadede pek bir heyecanı yok gibi bence :D 

Arkadaşlarımla olan ilişkilerime bakacak olursak; bazı arkadaşlarım ne istese yaparım ama bazılarıyla sadece ortak zevk aldığımız şeyleri yapmayı seviyorum. Bazıları için kendi hazır planımı anında bozarım, bazıları için bir dahaki sefere birlikte plan yapmayı teklif ederim. Yani bazılarında çok sevenim, bazılarında çok sevilen :))

Maalesef çok sevilenken bir miktar acımasız olabiliyor galiba insan ara ara. Çok sevensen de maruz kaldığın o acımasızlıkları yutup sevmeye devam ediyorsun. En azından bende durumlar böyle :D

Eee sizde nasıl?

Dipnot: Aslında bu soruyu sorarken dönüp içimize bakmayı, hangi ilişkimizde çok sevilen, hangisinde çok seven olduğumuzu fark etmeyi ve bizi çok sevene bizim çok sevdiğimizden beklediğimiz gibi davranmayı amaçlıyorum biraz :)