Yoruldum...
Kimseden değil, kendimden.
En zoru insanın kendini sev(e)memesi, değer gör(e)memesi...
Diva Yorgun - Melike Şahin
Bir süre önce olana bitene sinirlenmenin çok manasız olduğunu kabullenmiş ve olan biten şeyler karşısında sakinliğimi korumanın daha mantıkl...
Ovv bu zor tabi, kendini sevmeye giden bir yol bulmalı illa ki...
YanıtlaSilBazen olmuyor. Neremden tutsam elimde kalıyorum. Ama tabi geçici işte bu da her şey gibi gelip geçiyor şükür.
SilBen bazen böyle hissedersem kendime sarılıp öpüyorum, çok iyi geliyor :)
YanıtlaSilBen de deniyorum ama bazen olmuyor :(
SilKendimizi sevmek dünyada en önemli şey bence. Bazen zor oluyor ama ben olumlamalar ve beynimi programlayarak normale dönüyorum 😊
YanıtlaSilBen de bardağın (ruhumun) dolu tarafına odaklanmaya çalışıyorum. Zor olsa da, uzun sürse de bir noktada mecbur yola devam ediyor insan kendiyle.
SilDaha önce de yazılarımda bahsetmiştim sanırım. Ben huzuru şöyle buldum. Sürekli neşeli, mutlu günlerden oluşmaz hayatımız. Bazen üzüntüler, dertler aksiliklerle uğraşırız. Yaşam her ikisinin birbiri ardına sıralandığı olaylardan oluşur. Kâh güleceğiz kâh ağlayacağız. Hayatın bu rutinini içselleştirince zor anlarımızın geçici olduğunu bilerek daha sabırlı olabiliriz. Yine mutlu, neşeli anlarımızın da kıymetini bilip yaşamımıza anlam katabiliriz. Ve yaşadığımız mutluluğun süreklilik arz etmeyeceği bilinciyle kendimizi zor anlara da hazırlıklı bulundurmalıyız. Ne yazık ki düzen böyle. Değiştiremeyeceğimiz bir şeyi kabul etmek durumundayız.
YanıtlaSilKesinlikle katılıyorum Mr. Kaplan. Her şey gelip geçiyor :)
Silkendini sevmemek kötü bişi yaa :)
YanıtlaSilArada oluyor öyle şeyler :)
Sil